ŞAFAK SÖKERKEN

Gün batarken içimde başlar bir sancı
Yoksun her şey burada bana yabancı
Böyle yalnız yaşamak büyük bir acı
Sensizliğe yanarım şafak sökerken

Yanarım yanarım, alevlerim bir türlü sönmez
Her şey tersine döndü neden bilinmez
Bu ayrılığın yarası kolay silinmez
Yalnızlığıma yanarım şafak sökerken.

Gözlerim, nehir olur akşam çökünce
Gönlüm üzülür sevdam boyun bükünce
Yaşam yüreğime birden hüzün ekince
Yokluğuna yanarım şafak sökerken.

Bütün gece gözüme hiç uyku girmez
Birisi gelip de gözümün yaşını silmez
Bundan sonra sonumuz ne olur bilinmez
Hem ağlar hem yanarım şafak sökerken.

Serap Cemile CANSEVEN
www.kafiye.net