K A N G Ü L L E R İ

Akasya ile dolu, sokağında bir şehrin;
Ne o koku var artık, ne de eski bir sevda.
Ezber bozan sevgimin kalpte yarası derin
Kan çanağı gözlerim, diyorlar ‘ sende hata’.

Karmakarışık beynim, kalbim benle kavgalı;
Yalnızlık ağacı mı bu içimde büyüyen?
Elleri kelepçeli ayağı prangalı
Zincirini sürüyüp, içimde kim yürüyen?

Kimbilir eylenir mi, gönlünün pazarında;
Hala satışta mıdır kaçıncı el sevdası?
Rezilliği diz boyu âlemin nazarında
Bu yüzden sessiz oldu yüreğimin vedası.

Her gün yeni bir aşkı teyelleyip kalbine;
Zevk ü sefaya dalmış, düşünmeden vebali.
Nasıl hesap verecek gün gelince Rabbine?
Benden bin beter olsun dilerim ki ahvali..

Musalla taşındaki yediveren uykumun;
Yüreğe düşen yası olsaydı aşka emsal.
Ona iltica eden muhacir her duygumun
İnfilak etmesiydi işte biten bu masal..

Emsalsiz acıların rikkat kırgın diliyim;
Saksılarda büyüttüm ben bu kan güllerini..
Yaktım beşeri aşkı, tek Hakla sevgiliyim
On gözlü bir köprüden, savurdum küllerini..

ESRA DEREL
www.kafiye.net