SEN ÜZÜLME NE OLUR

Ya sana nasıl teşekkür etsem bilemiyorum ki, iyi ki varsın hayatımda. Bir günde on defa arayıp soruyorsun. Varlığın bana güç veriyor. Her telefon açışın beni daha da güçlü yapıyor, hayata sıkıca bağlıyor. Amma yine de bir şeyeler eksik, böyle olmuyor işte. Üzülme sen ne olur, sağ olasın. Gene gene soruyorsun; iyi misin hoş musun? Sen mutlu ol, seni seviyorum. Uzakta olsa sen yüreğimdesin.

Benim çılgın ve nazlı sevgilim diyensin! Evet, teşekkürler iyiyim, hoşum, yalnız biraz yorgunum. Bu sıralar hayatın yorgunluğu var üstümde. Biraz ağlarsam hiçbir şeyim kalmaz, yorgunluğum hüznüm gider. Hadi gizlemeyeyim,  doğrusunu söyleyeyim, biraz da çok yalnız hissediyorum kendimi. Sana söylemek istemiyordum, sende üzülmeyesin diye direnmeye çalışıyorum, fakat olmuyor, özlüyorum.

Kalbim sensizliğe ağlıyor,  üstümde yalnızlık, yorgunluk, hüzün. Hepsi birden yordu beni hele de seni o kadar severken, dokunamamak en çokta onun için hüzünlenir, üzülürüm. Hepsi bu işte, karma karışık bir hayat içinden çık çıkabilirsen. Ben uğraşıyorum, çıkamıyorum. Sevgi, hüzün, yorgunluk, yalnızlık, uzaklık, hepsi bir arada. Yalnız telefonla aramalar yetmiyor. Gene de teşekkürler, senin var olduğunu bilmek, her gün sesini duymak. Beraber değil, ayrı da olsak Bana yine de güç veriyor. Teşekkürler benim uzaktaki  sevgilim…
 

Zülfiye Dönmez
www.kafiye.net