şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
Axşam olmuşdu,mən süfrəni hazır etmişdim,hər şey hazır idi,qapı döyüldü,Natiq qapını açdı ,məni də çağırdı,gəl ,Nuray əsgərlik dostumla səni tanış edim.
-Bax ,Zamin,bu həyat yoldaşım Nuray,Nuray bu Zamindi..
Bu ad mənə tanışdır ,ah,gözlərimə inana bilmirəm ,bu ki odu,Selcanın telefonundakı oglan..gözlərim yaşardı ,Salamlaşıb
O Selcanla salamlaşıb zarafatlaşmağa başladı .Biz çoxdanın dostları idik ,tələbəlik illərindən bəri dost idik,Natiqlə də elə tələbəlik illərində tanış olub sevib evlənmişdik.Selcan da bizim ən şən qızımız idi aramızda ,deyib gülən həyat dolu qız idi ..Eh həyat..Həyat onu elə bərkə-boşa salmışdı ki ,indi onun üzündə nəinki o gülüşü,hətta gülümsəməni belə tapmaq çox çətin idi
Bilirdim fikirləri yenə xatirələrinin yanına uçub .Ona kömək etmək sitəyirdim ,bilirdim acı çəkir ,ama hadisənin nə oldugunu net olaraq bilmirdim ,bunu öyrənməyin tək yolu vardı ,o özü danışmalı idi hər şeyi .Amma danışdıraraq da olub bitənləri ona təkrarən yaşadıb üzmək də istəmirdim .
“Onu ilk gördüyüm zamandan ondakı əzmə heyran olmuşdum.Onun fikirləri,düşüncələri məni heyran etmişdi,ondan çox şey öyrənəbiləcəyimi hiss edirdim .Məni ona dogru çəkən nəsə vardı.Onunla söhbət edərkən sanki susamış biri olaraq susuzluğum yatırdı,acmış biriymiş kimi doyurdum sanki,bu hissi bəlkə izah etmək çətindi ,ama mən onda rahatlıq tapırdım.Onu dinləməkdən yorulmurdum ,usanmırdım,bezmirdim .Onun bir-iki kəlməsi mənim həyat fəlsəfəm olmuşdu,mən bu sözlərlə
Sona başını qaldırıb onun gözlərinə baxdı,bu o idi,onun az öncə özləyib xatırladıgı gərçek məhəbbəti..Qəlbinin həsrəti idi gəlib dayanmışdı qarşısında…Sonanin gözlərindən yaşlar axır ,lakin gözlərinin içi parıldayırdı.Aglayırdı,həyatına aglayırdı,qəlbindəki məhəbbətin gərçekdə bir xəyal oldugunu düşünüb aglayırdı…Qələm də ona qətiyyətli dərin baxışlarla baxırdı..
Sona yolla gedirdi…Getdikcə günəşin şəfəqləri üzünə düşür və onu zəif bir istiliklə oxşayırdı…Günəşdən gələn bu mehribanlıq onun həyat boyu mohtac oldugu mehribanlıgı ödəyirdi sanki…Onun bu gunəş şüalarına həsrət qalıb ,nəfəsə,sevgiyə ,hörmətə və həyatda gözəl olan hər şeyə həsrət oldugu o zamanların məhrumiyyətini ona xatirladirdi ..Sonanın fikirləri qarışırdı ..
İllər keçmişdi….öz otağında oturub yenə onu düşünürdü,onu xatırlayırdı….ötmüş illərin onun qəlbində heçnəyi dəyişmədiyini hiss edirdi..illər öncəki bugunku gunu gozləri qarşısında canlanırdıqca gözlərindən sakit sakit damlalar süzülürdü…–illər öncəki bu gün sevginin qəlbində yeni çiçəklənməyə başladığı sevinc dolu hisslerle xoşbəxt idi..sevgilisi onun əllərindən tutmuş əl-ələ verib güclü
Uşaqlıgımız bir yerdə keçmişdi ..3 nəfər idik ..bir qız 2 oglan ..uşaqlıqdan bir yerdə oynayıb deyib gülürdük hər zaman..sonra böyüyüb məktəbə getdik…məktəbdə də elə bir yerdə olurduq daim….1977-ci illər idi…yadımdadır indi də dünən kimi o günlər…Dostum Fizuli də,Sevil də bir -birlərinə olan məhəbbətlərini mənə söyləyirdilər..Bir-birlərinə söyləməyə çəkinir ,təkcə mənə deyə bilirdilər sirrlərini…
Sonanın xatirəsində hər şey canlanır..Elşəni ilk tanıdığı gündən bu günə qədər nələr olubsa sürətlə beynindən keçməyə başlayır.Elşənin bu addımı onu düşündürür.Axı o ailəsinin dağılmasını ,hər şeyin bu vəziyyətə gəlib çatmasını istəmirdi.Axı o xoşbəxt ailə olmaq üçün çox şeyə dözmüşdü.Axı o Elşənə vaxtilə ona inanması üçün çox yalvarmışdı..
Həyəcanla gözənilən gün çatmışdı artıq….bugun ilk dərs günün idi…çoxlarının həyəcanla gözlədiyi gün… bəzilərinin ilk dəfə tələbə kimi özlərini hiss edəcəkləri,bəzilərinin ilk dəfə müəllim məsuliyyəti daşıyacağı,bir çoxlarının isə müəllimliyə və tələbəliyə artıq alışdığı,lakin yenə də yeni bir ders ili oldugu ucun heyecanla gozlediyi o gun artiq catmışdı…..