şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
Sevili yola saldıqdan sonra Nübar otağa keçib stolun üstünü sahmana saldı . Stəkan – nəlbəkini yığıb mətbəxə apardı.
Yuyulan qabları qurulayaraq səliqə ilə şkafa yığan Rəfiqə mehribanlıqla qızına baxdı :
-Sevil yaxşı qızdır , – dedi . Mehribandır , ağıllıdır . Əminəm ki , dostluğunuz möhkəm olacaq .
Sevil otağında idi . Nübargildən gətirdiyi hədiyyələri açıb baxırdı .
Qapının astaca açıldığını hiss edib başını çevirdi . Bacısını görcək gülümsədi :
-Arzu , – dedi , – gəl bax , bu hədiyyələri mənə Nübarla anası verib.
Arzu maraqla bacısının əlindəki qara dəri çantaya baxdı :
Sevillə Nübar sevincdən yerə -göyə sığmırdılar. Bir – birini qucaqlayıb öpür , təbrik edirdilər. Hər ikisi Ali məktəbə qəbul olmuşdu. Özü də eyni Ali məktəbə , eyni fakültəyə . Eşidən – bilən ailələrə gözaydınlığı verir , qızlara uğurlar diləyirdi .
Nübar eyvandan ona evə qalxmasını işarə edən anasına baxıb gülümsədi . Sevilin əlindən tutub :
Rənanın söhbətdən tutulduğunu görüb :
-Yaxşı , gecdir , get , – dedi .
Rəna başı ilə razılıq edib, evinə tərəf getdi . Aramla pillələri qalxıb qapını açdı. İşığı yandırıb əlindəki gül dəstəsini masanın üzərinə qoydu .Eyvana çıxıb Aydına işarə ilə evə çatdığını anlatdı .
Hər ikisi xoşbəxt idi . Bir neçə saat əvvəl ürəyinin hər döyüntüsü qulaqlarında eşidilən Rənaya indi hər saniyə , hər dəqiqə əziz idi . Özünü lap nağıllardakı şahzadə kimi hiss edirdi . Hərdən də hər şey ona şirin röya kimi görünürdü , heç zaman ayılmaq istəmədiyi bir röya kimi …
Həmin gecə hərə öz evində , öz xəyalları ilə baş – başa idi. Hisslərində sevinc də vardı, kədər də , həyəcan da vardı , ümid də…
Rəna bir qədər dincini alıb güzgünün qarşısına keçdi . İllərin alnına saldığı qırışlara , saçlarına əldiyi dənlərə baxıb köks ötürdü . “Qəribədir, – düşündü, – insana elə gəlir ki ,o, heç vaxt qocalmayacaq ; həmişə gənc , təravətli qalacaq…Zamansa , öz işini görür …”
Rəna gülümsəyib , çıxışa tərəf getdi . Aydın qəhvənin pulunu ödəyib, onun ardınca kafedən çıxdı . Axşamın soyuğu düşmüşdü . Xırda – xırda yağış damcılayırdı .
Aydın qarşıdan gələn ilk taksini saxladı . Arxa qapını açıb Rənaya əyləşməyi təklif etdi . Rəna bir söz deməyib arxadakı oturacağa
Aydın elə bil dəhşətli yuxu görürdü. Rənadan eşitdiklərinə inanmaq istəmirdi. Həyəcanla ətrafa göz gəzdirdi :
-Rəna , yaxında kafe var . Bəlkə …Söhbətimizi orda davam etdirək , hə ?
-Mənası nədir ki?
Ali məktəblərdə dərslər artıq başlamışdı.
Tələbəlik həyatı həqiqətən də Rənaya çox maraqlı görünürdü . Sanki həyatında hər şey yenilənmişdi . Təkcə…birindən savayı…
Dərsdən sonra rəfiqələri ilə gününü nə qədər maraqlı keçirsə də , məhəlləyə gələndə gözü Gülyazgilin eyvanında qalırdı. Aydından məktub gözləyirdi .
Çox keçmədi ki, ailə şam süfrəsinin ətrafına toplaşdı.Ana həvəslə hazırladığı yeməkləri süfrəyə düzdü .
Ata iştahla yeyə – yeyə :
-Hə , hazırlaşın , – dedi , – sizə şad xəbərim var .
Hamı maraqla onun üzünə baxdı .Ata gülümsəyərək , ağzındakı tikəni udub :