Kafiye.Net

Bir ses duydum uzaktan anlamsız bakakaldım
Git mi diyordu bana; kal mı? Apışıp kaldım
Tutundum bir kayaya öyle yapışıp kaldım
Anlattım dertlerimi çile üleştim bugün
***
Geç geçten uyanınca baktım başım dönüyor
Gördüm dumanlı halde gökten bir şey iniyor
Yoksa yanılgı mıydı? Gözde fer mi sönüyor?
Hiç emin olamadım halime şaştım bugün
***

NİLÜFER SARP
www.kafiye.net

İçimden bir ses,
Derya deniz dedi…
Uçsuz bucaksız,
Huzurun kucakladığı en derin umman…
Ürkütüyor du aslında,
Sonunu göremediğim derinlik…

Dalgaların hırçın ca sığ kayalıklara vurması,
Bir parça yosunun ayaklarımı süslemesi,
Hayatın acı tatlı yanlarından biriydi galiba…
Durulduğundaki sessizlik gelecek fırtınanın habercisiydi belki de…!!!
Ne çıkardı ki…

Bu uçsuz bucaksız derinliği hayatlarımıza benzetiyor dum…
Sonunu bilemediğimiz…
Sözleşmemiz yoktu ki yaradan la…!!!

Ne yaparsan elinle oda gider seninle derim hep,
Amma…
Sadece iyi olmakta yetmiyor du ki,
Galiba yaşamanın sırrı güçlü olmaktı….

Kumar masasına hiç oturmamış tım,
Lakin,
Kumarda kazanan dan çok kaybedenin oldugunu da bilenlerden dim…
Hayat ta bir kumar değil miydi….

Yüzmeye başlamadan önce yürümeyi öğrenmeli insan,
Ben çoktan öğrendim… 
Boğulmak istemiyorsan,
Sırt üstü kala bilmelisin suyun yüzün de…

Ben güçlüydüm,
Sende mutluluğum azizim…!!!

Zehra Demirtaş
www.kafiye.net

Sevdası yüreğine yasaktır,
Çıktığı her yol ise ona tuzaktır,
Çaresizlik bile bile hep ızdıraptır,
Vuslata kavuşması ihtimalle uzaktır.

Yaralı ceylan gibi içlenir,
Yinede inadına aşka diklenir,
Haykırarak yeri göğü inletir,
Böylece sesini tüm aleme dinletir.

Umudunu yitirmez hiç bir zaman,
Yazgısı böyle iken, kaderine darılır,
Paramparçada olsa kalbi,
Sıcacık sevdasıyla karılır.

Dermanını aradıkça yorulmaz,
Taki bulana kadarda hiç durulmaz,
Bilir ki sevdasız düzenide kurulmaz,
Kararlıdır gönül, yıkılsada uslanmaz.

Düşer zorunla sevdasının peşine
Öyle inattır ki, dönmez asla geriye,
Tutar yakasından yapıştırır deriye,
Kalbinin yağları çözülür eriye eriye,
Gönül bu ,kimse akıl erdiremez işine.

Nesrin Önem Demir
21 12 2015
www.kafiye.net

ZEYNƏB NAXÇIVANLI
www.kafiye.net

XƏYALIMDA CANLANDIRIB AYA BƏNZƏR ÜZÜNÜ HEY
YALQIZ QALAN BU ÜRƏYİN AĞRISINI DANMIŞAM MƏN.

GİZLİ- GİZLİ UZAQLARA DALİB- DALIB GEDİRƏM BAX,
BİR GÜMANLA, BİR ÜMİDLƏ DÖNƏCƏKDİR SANMIŞAM MƏN.

GÜN HƏFTƏNİ, HƏFTƏ AYI, AYLAR İLİ QOVSALAR DA
NƏDƏN GƏLMƏZ NAZLI YARIM YOXLUĞUYLA DONMUŞAM MƏN.

YALAN İMİŞ XUMAR – XUMAR SEVGİ DOLU BAXIŞLARI
İNANMIŞAM , ALDANMIŞAM BAX BELƏCƏ QANMIŞAM MƏN.

QARŞISINI BULUD ÖRTƏN GÜNƏŞ OLDUN ZEYNƏB ÜÇÜN,
GÜL ÜZÜNÜ AYLAR OLDU GÖSTƏRMƏDİN SINMIŞAM MƏN

ZEYNƏB NAXÇIVANLI
www.kafiye.net

Ey gönül, 
Hiç fark ettin mi?
‘Yazar,hayatın her alanından yazar..’ 
Öpüyorsa ki mutluluğu inayetinin göz bebeği 
Yanmalı mahlukatının içinde çokluğu

Merak ettiğim 
Nedir bu başıboş dil pelesengi,
Alaca bulaca temyizsiz yargılar 
Tutku,öfke,takıntı desem
Önünde ne kapıcı var, ne hesap soranı!

Bil ki her sevgili dolu bir küp gibidir;
Kimi tortulu ,kimi saf…

Bu kula merhamet ne olur
Öyle bir tevekküllü bir mızrak girdi ki kalbe
Bağış, gölge, feyiz, bolluk ve bereketiyle
İçsem diyorum nefsimden ihtiyatlı olmadan
İman ve Kur’ân nuruyla kana kana

Her zaman misafir olunmaz
Azap gelmeden sen ki rahmet deryası 
Rabbım arasında doğrudan bir temas
Salat selam eyle ne olur bu kuluna

Şayet aklım ebedi menzile gider de gelirse
Kör gönlümün meçhullüğü bilinmek ister
‘Elif-lam-mim’ lerim ilahi havl ve kuvvetine sığınmış mı?

Şu şiirin muhatabı 
Tövbeleri ile acınmak mı ister,
Düşün şimdi içimde son bahar rengi mavi 
Yüreğimde taşırım gizli binlerce hazineyi 
Aşk ile buyur can huzuru

Ki yer ve gökteki her bir alem kaldı tesirinde
Ben niye görmeyeyim maksadını ya Rab..!

İlknur Yıldırım____ 22.11.2014___Enbiya yurdu bu toprak, şüheda burcu bu yer. Bir yıkık türbesinin üstüne Mevla titrer.
www.kafiye.net

Neşe, keder, suçluluk duygusu ve acı
Kendi ruhuma dokuna bilsem
Her şey tecessüm
Canımı acıtıyor uçurumdan gülümsemen!

Dilimi mi yuttum aklımı mı yitirdim? 
Kızgınlığım ve çaresizliğim kıyasıya
Deli gönlüm ne hissettiğimi anlatamıyor
Ne istedi içimdeki gölgelerden
Yoksa yanlışla doğru arasındaki gayreti 
Sonsuz boşluğu mu?

Nefesimi tutmuş yüzümün diğer yarısı
Zamanı durdurmuş bu şehrin
Gidemem ki dilimden daha uzağa 
Aklınca bana bakacağına dair söz vermiş

Serserice dirense de gözümün merceği
Bir yangının tam da ortasında ölümü
Aklımın ermediği akıp giden çığlığı
Yakamda bir çocuğun sol yanı 
Malum biraz kırgın…

Yaprak dökse de 
Zannetme tutunur bir başka bahara 
Nedensiz bir yokuş 
Tanımadığım o ela gözler
Attı asiliğine imzasını kucak açtığının

Ve nihayet koynunda gecenin 
Kaybetmekle yenilmek arası kıyamadığı
Biliyorum yükü sevmektir artık düşlerin
Ne olursa olsun şimdi yanımda 
Bir tutam hasret
Beklerken kalbime kaçarım
Dünkü geceden yalanları süslerim

Canımı al ki fena özlemişim
Günahları bende her şeyin 
Özür mü diler ki zaman kumları

Ne desem yalan olur 
Bildirme beni ecelime yeter öldürme
Bir ilk düşer yandım aman derim de
Yinede çeker 
Kader bekçisiyiz unuttun mu 
Kim bilir, belki de, kimine göre…

Haksız mıyım
Bazen doğru yoldan şaşar hayallerle okşanırız
Bazen sabahı sabah eder kendimize küseriz
Çünkü bizler gururumuzun korkağıyız
Anıları saklamakla içimizi yakarız.

İlknur Özgün Yıldırım 01 Aralık 2015 Salı
www.kafiye.net

Günlüğümden okuduysan 
Zamanın içinden ileriye uzanıp 
Merkezine çekilip sana dokunmak…

Kataraktlı gözlerim 
Zaman ve okyanusun içinde
Romatizmalı parmaklarım
Yine de idare ediyorum

Anladın mı? Kimsenin umurunda olmasa bile
Boş sayfalar önümde baka baka
Sorguluyor neden umursadığımı

Mesele de bu ya zaten
‘Sağırlık ve anlayışsızlık çağına girmişiz
Seviyoruz ve de hatırlanmak istiyoruz’

Dönmeye başlayan etrafımız 
Ya batmayan girdaptan kaçamadığımız
Hareketsizleştirmekle kaçabilir mi yavaşlığımız

Yazılmış ya da kaybolmuş 
Değil midir daimi ve ayrı zamandaki anlarımız
Koyu renkli bulutlarla alçalıp
Gökyüzünde asılı kalan hikayelerimiz

Her neyse reddedebiliriz…

Gözler önünde bir başka saniyenin kaybı
Sanki günün her rengi son renge bürünen 
Kelimeleri dökülmüş ağaç yaprakları
Bir olmuşcasına
Ya okyanus üzeri mat parlaklığı

Böyle dersem pek adil olmaz 
‘Yüreğimde notlardan oluşan bir kâğıt yığın
Biraz ara verip bekleyeceğim…’

Ah… ahh
Çıkarmadan dilden gözaltını
Kaçıp geliyoruz defalarca 
Neredeyse hep bir seremoni gerçekleştiriyoruz
Oluveriyoruz şiirsel fakat anlaşılmaz 
Parmaklarımızla neyi yoklarken
Birkaç bölüm oysa dünyamız

Bilemiyorum
Tuhaf bir sorumluluk binmiş omuzlara
Gerginliğini kapı dışarı edemiyor
Oysa içini kesip boşaltması lazım 
Kendi resmiyeti korumacı

Of of aptalın teki
Kendi kayıp zamanını düşündürür
Bitiremediği tercihleri 
‘Değişen lisan değil ki kendi insanları

‘Biz ki yirminci yüzyıl ortalarının yan ürünleri
Kendimizi benzer ya da özel hissedemez olduk’

Lakin gerçektir paylaştıklarımız
Başkalarını düşünerek uykuya dalarız
Oysa renkli camdan üflenmiş 
Karanlık kürelere benzer kendi paniklerimiz.

İlknur Özgün Yıldırım ____18 Aralık 2015 Cuma
www.kafiye.net