VEFÂSIZA ELVEDÂ

Bir kez görebilseydim dünya gözüyle seni.
Sana nasıl muhtacım bağrına bassan beni.
Ya dirilt can bulayım gözlerinin nûrunda….
Ya da kaz mezârımı gamzenin çukurunda.

Nereye gidiyorsun bırakıp yâd eline.
Son bir def’a bakayım o hüsn-i cemâline.
İçimden kopan çığlık biraz daha kal diyor.
Dudağımda bükülen şu bûsemi al diyor.

Gizli âh çekmelerle geçti yıllarım talân.
Ümitlerim kırıldı, sevda koca bir yalan.
Zaten felek gülmedi, bir de sen öldür beni.
Küstüm artık aşka ben,neden yakar seveni.?

Koptu sazımın teli mızrabımda binbir âh.
Yıkıldı hayallerim, pembe düşlerim siyah.
Her gün yeniden doğan arzularım elvedâ.
Gözyaşlarımda yunan vefasıza elvedâ.

Artık gönül bahçemde ne gül, ne de lâle var.
Bahârım kışa döndü,ağlar gözüm âh u zâr.
Kavak yelleri esen gülbahârım elvedâ.
Sensiz güllere küsen nevbahârım elvedâ.

Sevim Çiçek Karadeniz.
www.kafiye.net