ASLA GEÇMEZ DEDİĞİM

Asla geçmez dediğim her şey geçer oldu.

Son zamanlarda bunu daha çok fark etmeye başladım. Zaman zaman, ruhumun, bedenimin kaldırmayacağı acılar yaşadım. Öyle bir an geliyordu ki, her gece intihar ederdim. Gözlerimin dili olsa, yeter diye çığlık ata bilirlerdi. Gerçekten bak.. mesela , tansiyon hastasıyım, kalbim büyük, troit var ve en önemlisi migren var.

Yaş kaç yahu diyenleri duyar gibiyim. 1 ay sonra 22 inşallah. Asla geçmeyecek, asla ve asla..  bu cümleleri ne çok kurardım oysa ki.. ne çok ağladım insanlar için. Ne çok yaralanmışım meğer.. Şarkıları yasaklatmak isteyen dostlarım oldu. Ağlamak yasak. Yemin et bir daha diyen meselâ.. yemin ederdim ama tutamazdım. Bir gün kesin çarpılacağım düşüncesindeydim.

Gökyüzüm hep karanlıktı gündüz. Şarkılar benim yaşam kaynağımdı. Ah ne acılar çekerdim. Kollarım da falçata izi yoktu ama iğne izi vardı. İğne ile daha çok canım yanardı. O zamanlar pek şiirle ilgim yoktu. Tek tük yazardım. Bu yüzden şiir
yazarken o anın acısını pek hatırlamıyorum. Kendimi şiire verdiğim zaman, falcata, iğne acısı da ne oluyor dedim. İnsanlar bu acıyı çekse, gerek kalmayacak falçataya falan. Çünkü falcata ve ona benzer şeyler sadece bedene acı verir. Ama şiir öylemi.. her satırda ruhunuza bin bir türlü işkence yapıp acı çekiyorsunuz..

Ne çektin ki ? İlla ki merak ediyorlar. Herkesin kendine göre acısı vardır, sorunu vardır. Hani sadece adımı biliyorsunuz , hikâyemi değil..

Bir sırrım vardı ve artık sır değil. Öğrendi bir kaç kişi. İki kişinin bildiği sır, sır olmaz diye duydum.

Neyse.

Sonra nemi oldu?

Dün gece şunu fark ettim kendimde. Şarkılar da acı çekmiyorum ve aklıma kimse gelmiyor.

Ara ara sırrım geliyor lakin oda çabuk geçiyor, artık nereye gidiyorsa..

Zamanla geçiyor her şey. Bu belki uzun sürdü ama bak geçti. Kim bilir neler bekliyor beni. Ve ben yine biliyorum ki asla geçmeyecek lafını bazen kullanacağım. Geçiyor ağbi.

Nasıl geçiyor bilmiyorum ama geçiyor.

Kalbim yeniden canlanmış gibi. Hayatımda hâlâ kimse yok.

Şiir gibi seve bileceğim kişi illa ki çıkacak karşıma ve ben onu çok seveceğim.

Ben hep anı yaşarım. Yarını düşünmem. Çünkü yarının garantisi yok. Seviyorsam derim. Gururmuş.. peh. Eğer bugün?, yarını yaşamaya çalışırsan başaramazsın.

Fulya Sinem Eraslan
www.kafiye.net