MUTLULUK ÖDÜNÇMÜŞ MEĞER

Aşkın alınıp satılmadığı
Kullanılıp atılmadığı
Zamanlarda sevdik birbirimizi
Seve seve büyüttük
Sevmek özgürlüğümüzü
Yağmurları bölüştük
Buğulu bir ekmek gibi
Kafa tuttuk ayaza leyl ü neharda
Yollara düştük boranda karda

Göğsümü deşip giden yâr
Yüreğimi aşıp giden yâr
Gittiğinden haberi yok anıların
Ayaklandı uğruna devirdiğim karanlıklar
Niyetimi bozar oldu aykırılıklar
Bir gökyüzü gibi puslu hayalin
Gitmez oldu üzerimden
Ahvalini ağyardan duymak
İnkardaki yüreğime yetmez oldu

Masalından kaçmış peri kızı
Hangi suya baksam
Deniz(de) oluyorsun sen
Boğulup gideceğim ardından
Gözlerinde yüzmeyi bilmesem

Ahh …an olsun düşünmesem
Bilmesem dönmeyeceğini
Suretine yanmasam
Rüzgar olup kapına dayansam
Yağmur olsam da saçlarına yağsam

Dalga dalga bedenimde pişmanlıklar
Göğsümde raks ediyor ölümsü hıçkırıklar
Son mecnunu benim bu aşkın
İlk giryânı, son handânı olmak varken
Son gezgini gezegenin
Şehrin son bedevisi benim

Sustu sessizliğinde kaybolduğumuz şarkılar
Siyahın eline düştü
Aşkın verasındaki kar

Meğer birer yürek çalmışız dâr-ı aşktan
Mutluluk ,oyun bozan zamandan
Ödünç aldığımız bir aldanışmış meğer

Yadigar ÜNVER
17/07/2013
www.kafiye.net