KURBAN
Bir kılıç darbesiyle savurdu beni sağa
Düşüreyazdı canı çok korkunç bir tuzağa

Buldum kendimi birden cangüdaz bir cenk içre
Az kalsın düşeyazdı can canandan uzağa

Zülfü zenciri ile esir etmekti beni
Attığı kemendine tutundum vardım O’na

Duydumki eli kanlı gözü kanlı o nigâr
Kurban aramaktaymış “ben varım ya burada”

Canı cana ulayan o kılınca bin şükür
O kalınca bin şükür ben gidince/ölünce ne a’lâ

Bir ben mi vardı sanki? Hepsi onun mal ve mülk
Yalnızca bir yanılma nefs ü şeytan arada

Engel kalkar aradan havlasın köpek rakip
Arada kıl mı kalır can canana varınca

Kenan, Yusuf-ı câna kavuşmak mümkün değil
Kuyuya girmeyince kavuşulmaz Yakub’a

Kenan Erdoğan
www.kafiye.net