BİRŞEY DİYECEKTİM..

Hayatının bazı kısımlarında başlaman gerekenler vardır. Sözcükler, kelimler ve cümleler… Konuşmaya başlamanı sağlayanlardır aslında. Ama en önemlisi cesarettir çoğu zaman. Onunla başlarsın hayata, ilk konuşmayı, ilk adımı hep onun sayesinde başarırsın. Önemli olanda bu değil midir zaten?

İlk adım… Bence zaman kadar ilaçtır yaralara. Konuşmaya başlarken nasıl başaracağını bilemezsin. Ama hislerin o kadar meraklıdır ki konuşmaya, ağzının çalışmasına diker bakışlarını. Benimkilerde öyle. Ama o hisler pekte haksız sayılmazlar. Sen fark etmesen de cesaretlendirendir seni. Bazen kötü sonla biter ilk adımlar. Belki de ayrılmak, veda etmek için atarsın ilk adımı. Hatasız olmadan, belki de hiç sıkmadan gidersin. Gömerek yaranı kalbinin derinliklerine.

Hep hal hatırla başlarsın söze. Biraz duraksarsın ama devam etmek zorundasındır başladığın işe. Ve hiç beklenmedik bir anda ‘Bir şey diyecektim.’ çıkar ağzından. Karşındaki öğretmeninse eğer ayılmanı sağlar sabah sabah uykundan.’ Dedin ya zaten.’ der. O an gülmek mi yoksa yüzünü bir daha yıkamak mı cazip gelir,  şaşırır insan. Ama karşındakinin farklı olduğu anlarda, ağzından ‘peki’ kelimesinin çıkmasını istersin. Dese de kötü demese de. Eğer derse nasıl devam edeceğini şaşırır insan. Peki ya demezse? Erteletmek zorunda kalırsın zamanı. Zaman yeterli olmaz bazen. İnat değil mi? Yeterli olmayana eklersin dünyayı.

Dilek AKMAN
www.kafiye.net