AYRILIK VAR SABAHA

Her gün yirmi dört parçam ayrıldı bedenimden
Kulağım telefonda yolunu gözlemekten
Her saat altmış kere altmış defa tenimden
Geçen kızgın alazdı lav oldum özlemekten

Seni düşünmek volkan fışkırtması bir dağın
Çöllerinde kaybolan beynimin fırtınası
Kum yığını altında ezik ve darmadağın
Kavruk avuçlarımda yüreğimin kınası

Karanlık zamanların aydınlık yüzlü yâri
Geceler harcanır mı ayrılık var sabaha
Ya geri dönemezsen göremezsem bir daha

Yanaklarımı yakan bakışların sam yeli
Zamanı durdurmanın tam zamanı gecede
Sessizce anlatmanın hasreti tek hecede

Onur BİLGE
www.kafiye.net