TOZLU MEKTUPLARDAN
Seninle eskisi gibi konuşmak, öyle güzeldi ki anlatamam. Kim bilir belki de bunun için hemen sonra akan gözyaşlarıma engel lamadım. O duyguyu bilir misin? Seni yakınımda avuçlarıma sığdıramayacakmış gibi hissederken, tüm benliğimle içimde
duyarken kafamdaki her düşüncede sen varken, her sesi seninkine benzetip, sonunda aslında hiç de alakası olmadığını fark ederken, senin her özelliğin benim için eşsizken ve en önemlisi, seni ölesiye severken ///bir anda kaybedivermek…

Kendimi kandırmaya çalışıp; İçim kan ağlarken, unuttum ve mutluyum diye gülerken, dayanamazken, tükenirken, acı çekip yok olurken, seni sonsuza dek kaybettim düşüncesine alışmaya
çalışıyorum. Sensizliği sensiz yaşamayı kabul etmek için kendime baskı yaparken, unuttum deyip kendimi kandırıp, birden bir şarkı sözünde, bir insan yüzünde seni aslında ne kadar sevdiğim gerçeğiyle karşılaşıyorum. Hayattan, herkesten hatta kendimden bile nefret ederken, seni, yine o eski seni, yine eskisi gibi yanımda, yüreğimde, ///canımda bulmak ne güzel…

Sevgini yollarıma serdiğinde o eski gözyaşlarımı o tanıdık sevgiye katık etmek. O bildik duyguları, o unutulmayacak heyecanı hem de aramadan, hem de çağırmadan içimde hissetmek. Seni ne kadar özlediğimi; bir kez ve kim bilir kaçıncı kez daha hissedip, sana yine tıpkı eskisi gibi sarılmak istemek… Bir an için bile olsa o beni bir an yalnız bırakmayan korkuları, bir yana bırakıp, o anın
güzelliğini yaşamak ve yine eskisi gibi seni sevmek, seni hep seveceğimi, unutamayacağımı bilmek. ///Ne güzel, ne güzel!

Gülşen OSMANOĞLU
www.kafiye.net