Nem

Bir ölünün gözlerinde gördüm akşamı
Akşam dediğim bütün bir yaşamdı
Ellerimle kapandı

Bir vücutlanış sardı korkumu
Kirpiklerime biriken hüzün dağılan sessizlik

Rahata kavuşabilirdi gönlüm artık
Canlılığı düşünebilirdim acıyla eş

Ya bir kez daha geçerse kar fırtınası yanımdan
Ya deniz dalgalarıyla bir kez daha ıslatırsa beni

Tümü nem değilse akşamın eğer
Eğer cansızsa bu vücutlanış

Akşam akşam çözülecek mi avuçlarımda
Çözülürken ben

Haziran 2007
Başak Tuncel
www.kafiye.net