Hayatta Böyledir İşte

Hepimiz bu dünyaya geçici geldiğimizi biliyoruz değil mi?.. Öyleyse hayatta bazı insanlar neden aşık olurlar?. Ben bunu anlamam doğrusu.Bu sorunun cevabını hep öğrenmek istemişimdir. Öğrenmiştim ama tam bir cevap alamamışımdır açıkçası.. Öyle ki biz insanlar bu dünyaya geçici bir misafir olarak geldik diyorsak eminim ki bu dünyaya sadece bir sınav için geldiğimizi biliyoruz. Eğer bir insan aşık olduysa hep onunla olacak diye bir şey yoktur. Ya kader ya da ölüm herkesi birbirinden ayırır. Hayatta böyledir işte..

Aşık olduğumuzda sanki dünyalar bizim olur, her şeyi unuturuz. Biz sadece geçici bir mutluluk sürüyoruz. Elbette bir gün her birimiz bu dünyadan gideceğiz. Yani öleceğiz.. Tabii ki aşık olacağız ama bana çok saçma geliyor. Çünkü bizi sadece ölüm ayırana dek birlikte olacağımızı biliyoruz. Eğer sevdiğimiz biri bizi bırakırsa, bu acıyla yaşayamayız. Bütün aşkı artık öbür dünyadadır. Ve o kişi de oraya gitmeyi beklemek zorundadır. İşte ben bundan korkuyorum. Günün birinde eğer karşımıza başka bir insan çıkarsa onda da aynısı olacaktır.  Bana göre değişmez. Tabii ki karşı koyamayız sevdaya, aşka ama… Bazen bir insan aşık olduğu kişiyi öylesine seviyordur ki… Onun peşinden gitmeye bile razı olur. Çünkü onu çok seviyordur. Ve çok sevdiğini de ona göstermek için elinden geleni yapar. Bazıları ise o içindeki sevgiyi karşısındaki kişiye söyleyemez. Cesareti yoktur buna. Gönlü ondadır ama…

Sevgi bence aşk acısı çekenler için, aşkı için ağda çırpınan bir balık gibidir.. Sevgi gerçek aşkını bulan ve onu hiç bırakmayacak olan kişiler için vardır.. Eğer biz birisini sevip sonra ondan ayrılırsak bence hem kendimize güvenimizi kaybederiz, hem de karşımızdaki kişinin bize olan güveni kaybolur. Bazıları için ise sevgi çok saçmadır, daha doğrusu aşk çok saçmadır. Hiç evlenmeyeceğini düşünen bir insan her ne kadar evlenmeyeceğim derse birine gönlü düşecektir kaderinde varsa, ben yüz kere evlenmeyeceğim dese de Allah onun karşısına birini çıkaracaktır. İnsan işte o zaman ne yapacağını bilemez, o kişiden gönlünü koparamaz. Bir bakmıştır ki evlenmiş.. Hayat çok kısadır. Göz açıp kapayıncaya kadar geçer.

Birisi evlenirken ölüm bizi ayırana dek seni bırakmayacağım der ama bazı insanlar o sevdiği kişiyi aldatır… İşte o zaman kalpler hiç bir araya gelmeyecek şekilde kırılır, o kişilerin birbirlerine hiç bir sevgisi kalmaz. O aşk gerçektir ama gönüller tutmayınca o kişinin, seni sevmediğini anlayınca ya da o kişi seni anlayınca ve o aşkın gerçekten bir yalan olduğunu anlayınca!… İpler işte o zaman kopar, ve o ipler bir daha birbirine bağlanamaz. Belki de herkes söylüyordur;’Sevgi en büyük hazine başka bir şey istemem sevgisiz dünyaya yaşamak demem’… Belki de öyledir, belki değildir…. Ama birde olumsuz yanından düşünün… Tabii sevgi mükemmel olduğu için olumsuz yönünden düşünemeyenler vardır. Ama belki de o insanlar çok sevdiklerinde o kişi başkasını seviyorsa ve o kişi sevmediği biri ile evlenirken bir ömür boyu birlikte olmak istemiyorsa, artık o kişiyi bilerek ve isteyerek üzmek istiyorsa, karşısındaki kişi de sevginin mükemmel olduğunu düşünüyorsa, artık o kişi için sevginin hiç bir anlamı kalmamıştır. Bir daha kimseyi sevmek istememiştir. İşte en çok korktuğum şeyde bu!. Sevilmemek, sevmemek… Bence şöyle olmalı hiç kimse zorla kimseyi sevemez. Ve kaderinde ne yazıyorsa o dur!…

İzmir /  27.12.2012
Hale Nur KESMÜK
Nazire Merzeci  İlköğretim Okulu  
Karabağlar / İZMİR
www.kafiye.net