Döngü

Üryan gecenin içinde gezdim
Çağlayan ruhumun sabahları mazide kalan
Sendelediğini duydum rüzgârın
Fısıltıların önüne düştüm aniden
Ölgün tefekkürün civarında
Yangınıyla güzelliğin
Her şey mümkündür dediler
Mucizeyi gördüm
Sessizliği bozmadan
Kırılmıştım burukluğum bile kırılmıştı
Sanmayın bu gidiş talihsiz bir yolculuk
Her taraf artık ıssız
Acıyla var oluyor hiçliğim
Uzaktan bir hayli dalgın
Bir hayli gömülmüş
Her pencerede hazan kuşları
Sinyalini kelimelere gönderen
Boynumda eğiliyor omurgamda
Bu manzara belirliyor kaderimi
Kaderim eğri
Nerede olduğumu biliyorum
Göğün yolu apaçık
Vadileri özlüyorum
Düzlükleri ve yeşil sahilleri
Temiz sakin ama eksilmiş
Bedeli sonsuz olan yorgunluğun
Hüznü
Yıldızların ve
Kapılıyorum bir çocuk sesine
Canlanıyor sakiler
Başka bir rüya için başkalaşıyor gece
Gemisini terk ediyor kaptan
Mayıs 2007
Başak Tuncel
www.kafiye.net