DAŞI TÖK ƏTƏYİNDƏN..

Gəl daha bu daşı tök ətəyindən,
Bu daşı sən mənə çoxdan atırsan.
Özgələr yer verir göz bəbəyindən,
Sən mənə hər cürə böhtan atırsan..
*
Əsassız böhtanlar nə verir sənə?
Mənə baxışını dəyiş sən Allah.
Sözün var sözünü söylə mərdanə,
Az paslı qılıncla döyüş sən Allah..
*
Hər yersiz söhbətin,hər yersiz sözün,
Bil ki saçlarıma düşən dənimdir.
Özgəyə dərd vermir alovun,közün,
Sonda elə yenə mənə qənimdir.
*
Gəl tök ətəyinə yığdığın daşı,
Daşların yerinə mehir yığ bir az.
Tənə əvəzinə hər addımbaşı,
Mənim ürəyimə özün sığ bir az.
*
Bəli,yığ ətəyə sadaqət yükün,
El daşla ev qurub,qala qoyubdur.
İnsanı insan tək sevdirmək üçün,
Rəbb qəlbi sinədə sola qoyubdur.

Nazlı Hacılı.
www.kafiye.net