Beklentisizce Sevmek

Beklentisizce sevmenin anlamını bilen var mı?

Sevdiğin için seversin. Ve bu sevgi, yaşamın en saf halidir.Niçinini, nasılını bilmediğin. Saysan, birçok sebep sıralaya bilirsin belki ama sevgini ifade etmeye asla yetmez çünkü sen sadece seviyorsundur ve sevgini sorgulamıyorsundur.Tek yaptığın sevgini sunmaktır, her defasında, hiç gücenmeden çünkü verecek sevgin vardır ve bu yüzden sadece sevmek istersin doyasıya.

Bu bir çalıştığın kuruma, birisine, bir hobiye, mesleğine, yaşadığın şehre, bir ideolojiye, bir fikre, bir sanata…olabilir.

Bazen bizim ihtiyacımız yoktur o kişi tarafından sevilmeye ama onun ihtiyacı vardır herhangi bir kişi tarafından beklentisizce sevilmeye ve bazen de bizim ihtiyacımız vardır sadece ve sadece sevgi dolu yüreğimizi sunmaya. Bu ne kadar doyurucu bir his, bir düşünsenize… birisini, ondan hiçbir şey beklemeden sevebilmek! Bu hem bize sevebilmenin hazzını yaşatır hem de ona sırf kendisi olduğu için sevildiğini hissettirir. İşte gerçek sevgi budur.

“Sen beni ister sev ister vazgeç, benim sana verecek sevgim var. Beklentiler sadece üzüyorsa bu işte bir yanlışlık var. Yanlış doğru gibi eksik kalan birkaç satırsa: Korkma! Kendini sevgiye aç, beklentisizce sevmeyi öğren ve hep öyle yaşa.

Her zaman almak için vermek zorunda değiliz; sevilmek için sevmeyiz, sevdiğimiz için severiz ama sevdikçe sevgimiz o kadar yoğunlaşır ki bu yükü azaltmak için paylaşmak isteriz. İşte bu bize ‘O da beni sevsin’ duygusunu hissettirir ve nasıl olduğunu anlamadan beklenti tuzağına düşeriz. Oysa biz zaten alıyoruz; severek sevginin kendisi oluyoruz. İşte bu yüzden kaybetsem de üzülmem asla çünkü kaybettiğim değil, kazandığım bir şey var.

Şu hayatta iyilik yapmaktan, güzel söz söylemekten, destek olmaktan ve sevdiklerimize dokunup, onlara sarılıp öpmekten, sahici bir tebessümden daha güzel ne var ki! Bunlara hepimizin ihtiyacı var ama herkes bir başkasından bekliyor. Ben derim ki hala vakit varken sevelim sevilelim. Sonra çok geç olabilir.

Sevgi bir uyanıştır. Uyanalım ve sahip çıkalım sevdiklerimize. Sevelim onları yüreğimizdeki en saf sevgiyle. Nasıl sevmek istiyorsak öyle sevelim. Öpelim, koklayalım, dokunalım, şımartalım, zaman ayıralım, pohpohlayalım, sürprizler yapalım, güldürelim, duygulandıralım, özgür bırakalım… yüreğimizde gizli olan sevgiyi nasıl hissedeceklerse öyle gösterelim sevgimizi sevdiklerimize. Sevgi, beklentisizce verildiğinde karşılık bulur, özgür bırakıldığında sevgi olur, korku ve kaygıyla kontrol altına alınmaya çalışıldığında despotluğa dönüşür. Sevilmek için sevgiyi beklentilerden özgürleştirmeye ve sevebilen bir yüreğimiz olduğu için kendimizi iyi hissetmeye ihtiyacımız var. Ancak o zaman gerçek sevgi hayat bulur ve yaşam hiç olmadığı kadar keyifli hale gelir.

Sevilmeye değer olduğumuzu düşünüyorsak, sevelim; sadece sevelim. Sevgiler.

İlknur Yıldırım
19.05.2019
İzmir’den..
www.kafiye.net