YOLUN SONU ARTIK YORMA KİMSEYİ


Bazen gözün kördür kulağın sağır
Şol gönül yurdundan sürme kimseyi
Bu yalan dünyanın hesabı ağır
Namertle bir olup vurma kimseyi
 
Hakkın huzuruna çıktığın anda
Hesap defterine baktığın anda
Tüm sevaplarını yaktığın anda
Amelinden mesul görme kimseyi
 
Kötülükler gelir hep akın akın
Gaflet denizine düşmen pek yakın
Nefsini yoldaşın etme sen sakın
Benliğe kapılıp kırma kimseyi
 
Aldın sen ahları çektin belinle
Alemi cihanı ittin elinle
O gün günahların yalnız dilinle
Sorgu sualde hiç sorma kimseyi
 
Kendine attığın en büyük kazık
Ne yaptın ruhunu sattın çok yazık
Dünyada topladın işte son azık
Yolun sonu artık yorma kimseyi
 

Neslihan Özcan
www.kafiye.net