IŞIĞIM SÖNDÜ 

Gölge düşmez oldu, ışık vurmuyor 
Dev korkmuş, fil gibi güçlü durmuyor 
Karınca yıkılmış, hayal kurmuyor 
Güneşi kim aldı? Işığım söndü.

Yürek aynı yürek, taşar gider ya 
Ayak aynı ayak, koşar gider ya 
İnsan sürünse de yaşar gider ya 
Güneşi kim çaldı? Işığım söndü.

Yollar açılsaydı, kayıp gitseydim 
Altı beş, on biri sayıp gitseydim 
Aptal sürüsünü yayıp gitseydim 
Güneş nerde kaldı? Işığım söndü.

Yol aynı yol, asfalt, koşamıyorum 
Gönül aynı gönül, coşamıyorum 
Sanki bu dünyada yaşamıyorum 
Güneş keder saldı, ışığım söndü.

Şiirler yazdıran rüzgâr susuyor 
Allah’ın belâsı, zehir kusuyor 
Gölgesinden ürken korkak pusuyor 
Güneş, kanlı saldı, ışığım söndü.

Mutluluk verirdi, ışın ışındı 
Yağmur, fırtına, kar, bora kışındı 
Gözlerimden gelen, yaşın yaşındı 
Güneş nurdan şaldı, ışığım söndü.

Işınlar sevgiydi, ışınlar ayak 
Bazen tema oldu, bazen de uyak 
Yüce’den Yüce’ye yapılan kayak 
Güneş dilde baldı, ışığım söndü.

Hiçbir sızıntı yok, zifiri zindan 
Yararlanamadım tek bir ışından
Zülfükâr öfkeyle çıkınca kından 
Güneş kalbe daldı, ışığım söndü.

Yarınlar karanlık, şimşek çakmıyor 
Gösterdiğim yöne kimse bakmıyor 
Okyanus bekliyor, nehir akmıyor 
Güneş, çıkmaz faldı, ışığım söndü.

Sarsılmaz bir iman, merak da vardı 
Sırat üzerinde durak da vardı 
O/Nur çağırmıştı, Burak da vardı 
Güneş geri kaldı, ışığım söndü.

Onur BİLGE
www.kafiye.net