Qartal xeyli ömür yaşamışdı.

Bu iller erzinde caynaqları ele kütleşmışdi ki,elde etdiyi ovdan evvelki kimi möhkem yapışa bilmirdi.Dimdiyi uzanıb ,qarşıya teref ele eyilmişdi ki,ona kömek etmek evezine,mane olmağa başlamışdı.
Lelekleri ele uzanıb,ele codlaşmışdı ki,ona ağırlıq edir,qametini büsbütün eyirdi.
Qartal bu halı ile çox yaşamayacağını derk edir,çıxış yolu axtarırdı.O,ya veziyyetle razılaşıb ölümünü gözlemeli,ya da…özünde qüvve tapıb heyatını deyişmeli idi.
Qartal göy üzünde bir neçe defe dövre vurub, hündür bir qayalığa qondu.Caynaqlarını qayaya o qeder sürtdü ki, onlar bir-bir sınıb töküldü , var qüvvesini toplayıb dimdiyini sal qayaya o qeder çırpdı ki,eyri dimdiyi dibinden qopub düşdü.Al qan içinde olan qartal teze caynaqların, dimdiyin çıxmasını aylarla gözledi.
Nehayet, köhne caynaqların yerine yeni ,iti caynaqlar,köhne,eyri dimdiyin yerine teze ,möhkem dimdik çıxdı.
O,teze dimdiyi ile codlaşmış agır leleklerini yolub havaya verdi.Ağrıdan bütün cismi göynese de,inadından dönmedi.
Zaman keçdi,köhne leleklerin yerinde tezeleri görünmeye başladı.Qartal evvelkinden de gözel,ezemetli,meğrur görkem aldı.O, vüqarla qanad çalaraq en uca zirveleri feth etdi ve daha 30 il de ömür sürdü.
Heyat budur ; ya elini her şeyden üzüb,her halınla sözsüz-sovsuz razılaşıb ömrünün sonunu gözleyirsen,ya da…bütün ağrı-acılara merd-merdane sine gererek,heyatını kökünden deyişir,her şeyi yeniden,yeni qüvve ile başlayırsan.

GÖVHER RÜSTEMLİ. 04.05.19.
www.kafiye.net