Can yorğun

Bağına hazan yelimi değmiş talan olmuş 
Kokmuyor al güllerin kırılmış rengi solmuş .
Şeyda bülbüllerinde
ötmüyor sesi susmuş
Küsmüşsün sen hayata Usanmış bu can yorğun

Gözlerinin feri tükenmiş sanki görmüyor. 
Gül benzinde sararıp solmuş artık gülmüyor .
Yolun sonuda gelmiş kader vakit vermiyor.
Hasretinden bezgin düşmüş kolların can yorgun

Viran olmuş gönlün yıkık harabeye dönmüş. 
yanıyorken yüreğin hani küllerin sönmüş.
Sanki dersin cansız cenaze yaşarken ölmüş .
Ömür bitkin düşmüşde ecel vurgun can yorgun

Leman Gülbil 
01/05/2018
www.kafiye.net