HESED (74)

Arzu bir anlığa gözlerini yumdu.Sanki sehrine düşdüyü bu sirli alemde yalnız qalmaq isteyirdi.Bu an fikrinden,xeyalından neler keçmirdi…Gözlerini açıb aydın semaya,qayğısız uçuşan qağayılara baxdı,gülümsedi:”He,- düşündü,-bayaq men size hesed aparırdım,indi ise…siz menim seadetime şahidlik edin.”
Eline toxunan isti,nevazişli temasdan bir qeder duruxdu.
-Ne fikirdesen,Arzu?,-Çingiz mehribanlıqla dillendi,-her şey yaxşı olacaq.
-Bilirsen,-Arzu onun gözlerine baxdı,-herden aleme car çekib,öz xoşbextliyimi bütün dünyaya beyan etmek isteyirem.Herden de…hedsiz xoşbext olmaqdan qorxuram,-gözlerini qıyıb sakit denize baxdı,-sanki …kiminse onu elimden alacağından ehtiyatlanıram.Daxilimde bu iki hiss bir-biri ile çarpışır.
-Sen üreyinin sesini dinle,o,seni heç vaxt aldatmaz.Özünü üzücü fikirlerle yükleme.Vaxt gelecek…,-Çingiz sözüne bir qeder ara verdi,-bu görüşümüz,bu söhbetlerimiz şirin xatireye çevrilecek.Biz onları nağıl kimi,revayet kimi övladlarımıza,hetta nevelerimize danışacağıq.
-Övlad…neve…,-Arzu astadan tekrar etdi.
-Beli,övlad,neve…her bir xoşbext ailede olduğu kimi.
Her ikisi susdu. Sanki biri ,digerinin xeyalına,arzularına mane olmaq istemirdi.
-Yaxşı,-Çingiz sükutu pozdu,-seni çox incitmeyim,mence bugünlük bu qeder yeterlidir.
-He,-Arzu başı ile tesdiqledi,-yubanmayaq,evdekiler de narahat olarlar.
-Eledir,- seni evinize qeder ötürüb,yeniden şirkete döneceyem.Yaxın günlerde atam qayıdacaq.Onun gelişine qeder şirketin bezi işlerini yoluna qoymalıyam.
Arzunun qolundan ehmalca tutdu.Qız yerinden qalxıb çantasını göturdü.
Birlikde avtomobile teref addımladılar.Daxilen her ikisi sakit idi.Lap dalgasız deniz kimi….bayaqkı telatümden eser-elamet yox idi.
Yol boyu her ikisi susurdu.Sanki ruhlarına bir dinclik,rahatlıq gelmişdi.
Çingiz dediyi kimi,Arzunu evlerine qeder ötürüb,şirkete qayıtdı.
Arzu pilleleri sakit-sakit qalxıb qapını açdı.
Evde sessizlik idi.
-Sevil,evdesenmi,-ayaqqabısını çıxarıb bacısını sesledi,-sene maraqlı söhbetim var.
Ses gelmedi.Arzu barmağının ucunda yeriyib,yavaşca yataq otağının qapısını açdı.Sevili geyimli halda yataqda görüb ucadan güldü:
-Ay seni! Men de ele bilirem,bacim yatıb.
Sevilden ses çıxmadı.Sanki Arzunu ne görür,ne de eşidirdi.Gözünü tavana zilleyib,sessiz baxırdı.
-Sevil,-Arzu ona yavaşca toxundu,-qalx,sene deyeceklerim var.Eşitdiklerine inanmayacaqsan!,-sevincden gözleri parıldadı,-bilsen…bir bilsen men ne qeder xoşbextem !-,qollarımı açıb kepenek kimi uçmaq isteyirem!
-Asta uç !,-Sevil nehayet ki,dillendi,-kepenek…,-bacısını istehza ile sūzdü,-kepeneyin ömrü az olur.
-Ömrü az olsa da,gözel heyat yaşayır,-Arzu kefini pozmadı,-men uçuşumu ona benzetdim,heyatımı yox.
Sevil dikelib,arxasındakı yastığa söykendi:
-Senin romantikan bitmir de…Ay qız,heyata real baxmaq lazımdır,real! Besdir xeyallarda uçduğun!
-Xeyallarım gerçekleșib,bacı,-Arzunun gözleri güldü,-meni dinlemeye hazırsanmı?
-Danış,-Sevil könülsüz dillendi.
Arzu fikrini cemleyib,Çingizle olan söhbeti ona yerli-yataqlı danışmağa başladı.Söhbete öz hiss ve heyecanını qatsa da,bacısının çöhresindeki deyişmez ifade onu teeccülendirirdi.Sevilin laqeyd münasibetinin sebebini anlamaq ücün :
-Sevil,-dedi,-meni dinleyirsen?
-Dinleyirem.Deyende ki,senin o Çingizin düz adam deyil,acığın tutur.
-Nece?,-Arzunun gözleri böyüdü,-nece yeni düz adam deyil?
-Lap sadece.Bax,o,her şeye yalanla başlayır.Hele o adı nedir,Xaver xanım da onu destekleyir.
-Sen ne danışırsan?,-Arzunun sesi titredi.
-Deyirem de….heyata real bax! Xaver xanım seni ele ilk günden aldadıb,ele deyilmi?Guya qızını şöbenize işe düzeldeceyini deib,sehv deyirem?Sonra…oğlu Çingiz bütün bu müddetde hiylegercesine susub.Yalandır?
-Sevil,-onlar bunu işin xetrine edibler,-Arzu udqundu,-qesden etmeyibler.
-Hmm…senin sadelövhlüyün onlara serf edir. Belesini aldadıb tora salmaq çox asandır.Şikar olmaq fikrin varsa,ne deye bilerem…
-Ah Sevil…sen niye axı belesen?,-qızın üzüne keder çökdü,-niye bu qeder..
-Ne bu qeder?Onlar senden öz meqsedleri üçün istifade etmek isteyirler.Seninse gözünü sevgi toru örtüb,heç neyi görmek istemirsen! Sen onunla xoşbext olmayacaqsan,bildin,olmayacaqsan!
-A bala ne olub?,-Zehranın sesi eşidildi,-yene ne tufan qopub?Qapının zengini de eşitmirsiz! Ne olub size?
-Heç ana,-Arzu özünü ele almağa çalışdı,-bağışla.
-Ne olacaq,-Sevil kükredi,-qızın ….
-Sevil!,-Arzu sesini qaldırdı,-heddini aşma!
-Niye ki? De,qoy anan da bilsin.
-Axı ne hadise baş verib?-,Zehranın gözleri doldu,-balamın başında pis ne iş var?
-Qızın bir ovçuya yem olmaq isteyir.Heyatını oda atmaq isteyir.Yalan,riyakarlıq onun gözlerine sevgi donunda görünür.Xeyallar aleminde uçur!Kepenek!….
-Arzu,-Zehra qızına baxdı,-bacın dedikleri doğrudurmu?
-Elbette doğrudur!-qızının başına ağıl qoy!-Sevil yerinden qalxdı,-sonra gec olacaq!,-acıqla bacısını süzüb otaqdan çıxdı.
Arzu bir söz demeyib,yavaşca çarpayısına eyleşdi.Anasına baxdı.Zehranın da gözleri namelum bir nöqteye zillenmişdi…

ARDI VAR.

 

Gövher Rustemova
www.kafiye.net