Umutsuz bir yolcuyum

Şu hayat yokuşuna tırmanmaktan yoruldum.
Hasretimin içinde yanıp yanıp kavruldum.
Fırtınaya kapılıp ordan oraya savruldum.
Son treni kaçıran yaradanın kuluyum.
Dert kervanında gezen umutsuz bir yolcuyum.

Oysaki ne sevinç,le koşarak başlamıştım .
Eşime dostumada gönülden sarılmıştım.
Dertleri harmanlayıp içinde karılmıştım.
Son treni kaçıran yaradanın kuluyum.
Dert kervanında gezen umutsuz bir yolcuyum.

Kabusa dönüştüler kayboldu hayallerim.
Hani nerede şimdi beni çok sevenlerim.
Kuruttular içimde talan oldu güllerim.
Son treni kaçıran yaradanın kuluyum.
Dert kervanında gezen umutsuz bir yolcuyum.

Haydi artık şuraya kabrimide kazın .
Mezar taşımında üstüne bahtı karaydı yazın.
Uzaklardan yaralı çalarken dertli sazın.
Son treni kaçıran yaradanın kuluyum.
Dert kervanında gezen umutsuz bir yolcuyum.

Leman Gülbil.
18/10/2013
www.kafiye.net