OĞUL

Çıkardım cüzdan da duran resmini
Resme baktım baktım ağladım oğul 
Dilim titreyerek andım ismini 
Yere çöktüm çöktüm ağladım oğul

Yastığa bir kaç tel düşmüş saçından
Bir mendil istedim büyük bacından
Yaşları kirpiğin şöyle ucunda 
Salıp döktüm döktüm ağladım oğul

Herkes düz oturdu bense eğreti
Yaşlar Ömerimin onun hasreti
Dedim benim oğlum cennet nimeti
Boyun büktüm büktüm ağladım oğul

Bir şey demedim Tuğba gardaşına
Ne Halil İbrahim ne arkadaşına
Annen bir köşede kendi başına
İçim çektim çektim ağladım oğul

Küçük bir çukurdu yatırdığım yer 
Cennet bahçesiydi götürdüğüm yer 
Kıbleye dönüktü oturduğum yer 
Birden kalktım kalktım ağladım oğul


HARUN Yıldırım

Bu şiir Ercişli Zafer araz kardeşimin hakkın rahmetine kavuşan oğlu 
ÖMER için yazılmıştı mekanı cennet olsun

www.kafiye.net