Gün o günkü günlerden biri sadece 

Köy yerinde hemen hemen her hanede mutlaka bir büyük baş bakılırdı.Kimi etinden kimi sütünden yararlanmak için büyüyene kadar beslenirdi hayvanlar.Rahmetli annem de çok bakıp büyütmüştür.Tabi ineği olan Kurban da kendi baktığı ineği de Kurban olarak keserdi.
Yine bir bayram sabahı erkekler namazda ve annem kayıp.Son kez beslemeye giderdi baktığı ineği.Belliki son saatleri onunla geçirirdi korkmasın diye.Bayram sabahı ineğin dahi telaşı yüz ifadesinden ve çıkardığı huysuz seslerden belli olurdu.
Sessizce annemin yanına gittim.Kapı arkasından baktığımda son yemini yiyen ineği başından sevdiğini ve onunla konuştuğunu gördüm.Kapıyı açıp babamların geldiğini söyledim.
“Onlar gelmesin buraya ben götürüm kesileceği yere”diyerek kapıda beklememi söyledi.
Babam annemin bunu yapabileceğine emindi ve kesim alanına ilerlerken heybetli görüntüsü ile annemin kendi elleri ile bakıp büyüttüğü ineği dışarı çıkardı.Önce korkarak kaçmaya çalışan inek annemin “dur Sarı kızım burdayım”sözüne sakinleştiğini görmek sanki büyük bir mucizeye şahit olmak gibiydi.
Alana gitmek için incecik,aşağısı ısırganlık ve dikenlerle çevrili olan bir patika yoldan geçmek gerek ve benim tek endişem oradan annemin nasıl geçeceği.
Annem önde inek arkada ben ise hepsinin arkasında bir kaç metre uzaklıktan olayı seyrediyorum.O esnada olanlar olur.Neden korktuğu belli olmayan bir sebepten bir anda inek kendini uçuruma atar.Elinde ineğin ipi ile birlikte annemde uçuruma yuvarlanır.
Korkudan ayaklarımın titrediği o an çocukluk sesim yettiğince babamı çağırdım.Koşarak abimle birlikte geldiler.
Annemi o halde gören babam hemen onu kurtarmaya yönelse de
“Beni değil önce onu kurtarın” diye bağıran annemin endişeli sesi hala kulaklarımda.
Köyde olan bir kaç kişinin de yardımı ile annemi ve ineği oradan çıkardılar.Yukariya annemden önce çıkarılan inek annem yukarıya çıkmadan sanki ayakları yere yapışmış gibi bir adım ileri gitmedi.
Taki annem yukarıya çıkıp
“korkma Sarı Kızım ben burdayım” diyene kadar.
Sonrası malum öleceğini bile bile annemin eşliğinde kesime gitti bizim Sarı kız.
Şimdi bunu niye mi anlatıyorum size.
Onlar Allah’ın sessiz sedasız yarattığı canlardır.Herşeyden önce onları sevin.Çünkü onları sevgi ile ölüme bile götürseniz ardınızdan gelirler.

Hayırlı Bayramlar olsun hepimize inşallah gönlü güzel dostlarım…

Neslihan Eyüboğlu
www.kafiye.net