Bizim Problemlerimiz

Bizim problemlərimizin başında duran bilirsiz nədi?.”Anlayışsızlıq”..Bir-birimizə qarşı anlayış göstərmirik , özümüzü qarşımızdakının yerinə qoyub düşünə bilmirik.biz ancaq öz dediyimizi anlayırıq, qarşımızdakı nə deyir anlamırıq ,daha dogrusu biz yalnız özümüzü dinləyirik, qarşımızdakını dinləməksə yazinin uzunə oxumadan sadəcə baxmaq kimi olur, bəzi sozlər gozumuzə çarpir və ona cavab veririk ,daha o sözün o cümlədə hansi yeri tutduguna baxmırıq.bax ən çox problemimiz budu -“ya bizi anlmirlar ya da biz anlamiriq..ya bizi dinləmirlər ya da biz dinləmirik..”

Məhz elə dinlənilmədiyimi bildiyim üçün və anlayışsızlıq nədəniylə ürəyimdə bogulan sözlər var…Demək istəyib də içimdə saxladıgım ,deyə bilmədiyim ürəyimdən keçən sözlər var..yaziram ,indi olmsasa da yoxlugumda bir şəkildə hədəfinə ulşılacaq bu sözlər ,amma indi oldugu kimi anlaşılmadan qalmayacaq ,dəfələrlə dinlənilib, bəlkə dəfələrlə oxunacaq indikindən fərqli olaraq həm də sahibi tərəfindən..çünki biz insanlar buyuq, beləyik..Hər şey artıq düzəlməsi gec olanda düzəltmək istəyirik,səhvimizin fərqinə ancaq onu düzə çevirmək mümkünsüz olanda- peşmanlıq damgasi kimi ürəyimizə vurulanda variriq..bax bu sozlərim də bir gun peşmanlıq damgasi kimi urəyinə həkk olacaq…


“İndi məni anlamırsan,bəlkə də ölümüm sənə daha əzizdi indi..Bir gün həyatda olmayanda ölümümlə üz- üzə qalacaqsan…Sənə qarşı heçvaxt dinməmşəm,sükutumdan qəzəblənmisən,yenə sükutum səni bogacaq. Bu şəhərdə məni görmək istəmirsən? görməyəcəksən,amma sandigindan daha çox qınaq yiyəsi məhz yoxlugumda olacaqsan. İnsanların üzünə məhz onda baxa bilməyəcəksən.. Hər kəsin gözlərində”qatil” kəlmələrini görəcəksən… gözlərini hər kəsdən qaçıracaqsan,bax əsl onda heçkimin üzünə baxa bilməyəcəksən… Hər gün paşmanlıgınla sohbət edəcəksən,çünki sənlə ondan başqa heçkim danışmayacaq,hətta indi sənə arxa durub dəstək olub “tirka” verənlər də susacaq…Bəlkə də bu tənhalıga çox tab etməyib yanıma gəlmək istəyəcəksən.. amma bunu da bacarmayacaqsan.. İndi şikayət etdiyin səslərçün elə darıxacaqsan… Sükutun səssizliyində bogulacaqsan.. Baş alib bu şəhərdən gedəcəksən, səni tanimayanlarin yanina gedəcəksən bəlkə üzlərə baxa biləsən deyə.. Amma ora da ozunlə bir şey aparacaqsan..”məni”..mən sənin daim beynində olacam, vicdanin hər gun qulagina picildayacaq adimi..indi səssiz qalan vicdanin hər gun danişacaq səninlə hərgun..tək sohbət edənin o olacaq …və mənim nələr yaşadigimi onda anlayacaqsan və hər şey üçün gec olacaq..çünki biz insanlar buyuq..”Hər şey artıq düzəlməsi gec olanda düzəltmək istəyirik,səhvimizin fərqinə ancaq onu düzə çevirmək mümkünsüz olanda -peşmanlıq damgasi kimi ürəyimizə vurulanda variriq..bax bu sozlərimdə bir gun peşmanlıq damgasi kimi urəyinə həkk olacaq…”..”

 

 

23.05.2018/Çarşamba
Niki Şems Nigari
www.kafiye.net