Ey İstanbul

Öylesine kasvetli öylesine gizem dolusun,ki !
Seni seyrederken ben!
içime çektiğim her nefeste “
Ayrı bir huzur doluyor ruhuma..

Martılar ötüşürken denizin etrafinda..
Hoş bir seda bırakıyor kulaklarımda..
Herbir karış toprağında taşında” 
Tarih kokuyor burcu burcu sokaklarında ..
Nice aşıklar ulamalar geldi geçti devri aleminde.

Destanlar yazdırdın Mimar Sinan’ından Fatih’ine”
Gelsede. Yurtlar bir araya paha biçemezler senin değerine ..

Ey İstanbul öylesine sırlarla anılarla dolusun,ki..
Doyulmaz bir haz alıyorum seni seyrederken nasıl tarif etsem ki

Açıyorsun kollarını bir ananın kucağı gibi..
Sarıyorsun benliğimi damarımda’ ki kan gibi…

Ey İstanbul sana bakınca Çocukluğum geliyor aklıma..
içim kıpır kıpır..
Heyecan kaplıyor her yanımı, büyülüyorsun adeta..

Aşka düşmüş sevdalı gibi Hasretini içime yudumlarken..
Yine ayrılık vaktidir” sana doymadan daha..
Gemiler kalkarken bu limandan Belkide son seferdir son veda..
hoşçakal derken sana..

Leman Gülbil. sivas

23/03/2018

www.kafiye.net