Be Hayat

Artık Uykularımızında tadı kaçtı 
Gündüzüm gecemiz birbirine karıştı 
Zamanda herkesde birbiriyle yarıştı
Nasıl birşeysin öyle zorsun,ki be hayat..

Önceden koşuyorken senin yollarında 
Şimdi bitkin takat kalmadı kollarımda.
Sevecek kalbimde yoruldu sol yanımda .
Nasıl birşeysin öğle zorsun,ki be hayat..

Gençlik,de bir rüzgar gibiydi esdi geçti . 
Tadına varacakken yokluk beni seçti. .
Ekmek parası derken zaman akıp gitti…
Nasıl birşeysin öyle zorsun,ki be hayat.

Hep bir dert verdin yıllarca derman arattın .
Herşeyi içimde uhde yarım bıraktın .
Gözlerimde akıtacak yaş bırakmadın.
Nasil birşeysin öyle zorsun,ki be hayat.

Yazın da bile kar yağdırdın şu başıma…
Mutluluğu ararken geldim bu yaşıma. 
Hasreti yüreğim yeter sende taşıma .
Nasil birşeysin öğle zorsun,ki be hayat.

Benimde herkes gibi Umutlarım vardı..
Yaralı yüreğimi kimseler sarmadı.
Ruhum bu dünyada bir huzura varmadı
Nasil birşeysin öyle zorsun,ki be hayat.

Leman Gülbil. .27/11/2015
www.kafiye.net