ADSIZ HİSSLƏR

Həyəcanla gözənilən gün çatmışdı artıq….bugun ilk dərs günün idi…çoxlarının həyəcanla gözlədiyi gün… bəzilərinin ilk dəfə tələbə kimi özlərini hiss edəcəkləri,bəzilərinin ilk dəfə müəllim məsuliyyəti daşıyacağı,bir çoxlarının isə müəllimliyə və tələbəliyə artıq alışdığı,lakin yenə də yeni bir ders ili oldugu ucun heyecanla gozlediyi o gun artiq catmışdı…..

zəhmətkeş bir insan idi ..müəllimlik onun sevdiyi bir senet idi.illəri keçmişdi müəllimliklə ..nə qədər tələbəsinə boyuk ugurlar qazandirmisdi verdiyi bilikləri ilə…cismən arıq,hündürboy,qarabugdayı,gozlərinin icində həyat eşqi parıltısı olan gənc muəllimin bir cox yaşlı muəllimlərdən daha cox təcrubəsi var idi ..çünki həyati müşahidə edəbilmək,dərkedəbilmək istedadi verilmişdi ona Allah tərəfindən…

zəng çalındı və ilk dərs gunləri olaraq ilk tələbəliyini yaşayacaq olanlar otaga daxil oldular..gənc müəllim hərbiriylə tanış olduqdan sonra ilk mühazirəsinə başladı….onun ilk muhazirəsi də həyati bir movzuyla başladı…olkəmizdə olan dəyərli əşyaları satmaga məcbur qalan insanlardan və ehtiyacları olmadan sadece eylence ucun satilanlardan danisdi….bu ilk muhazire dersin esas movzusu olmasa da telebelere heyati bir ders idi..ilk bu baslangicla başladigi, ele onun bu muhazirsine,onun bu dusuncelerine heyranliqla ve sanki susamis bir agacin suyu ozune cekdiyi kimi oz şüuruna her kelmeni hekk eden o qiz da muellim danisdiqca onu izleyirdi ..ve ele ilk gunden bir muellim olaraq onun duruşuna ,onun varligina ,fikirlerine boyuk bir heyranliq duymaga baslamişdi…

belecə gunlər kecdi…tələbəsinin ona olan bu hormetinden,bu ehtiramindan xebersizdi muellim…ve yene bir ders gunu bir muhazirede muellim oz dusuncelerinden danisirdi…ama bu defe qizin ona olan heyranligi semtini deyismeye baslamisdi .. boyuk bir fikir ayriligi var idi və bunu gizlede bilmedi o..ayaga qalxib oz fikirlerini deyince muzakire mubahiseye cevrildi… bugunden sonra muellim ona qarşı gormemezlik etmeye başladı..uzun muddet keçdi ustunden ,ama qiz derslere ne qeder yaxsi hazirlassa da muellim onun istiqametine bele baxmirdi ve ondan hecne sorusmurdu….bu qizi cox uzurdu ve o ozunden asili olmayan bir maraqla muellimin haqqinda oyrenmeye basladi…onun kecmis fealiyetleri ile maraqlandi ve en maraqlisi maraqlandiqca ona daha da cox heyran oldu..muelllimin ne qeder elmi isleri vardisa hamisini oxudu..indiyecen kecirdiyi tedbirler ,gorduyu işlerin hamisini oyrendi ve bu onun muellimine olan heyranliginin daha da boyumesine sebeb oldu…heyat ise onlari ele bu yolda birlesdirdi veziyetin telebi ele alindirdiki onlar birlikde muhazireler hazirlamali oldular..cunki qizin da istedadi var bu istiqametde ve bu artiq muellimler heyetinin de diqqetini cekmisidi…

belece gunler kecdi ..və həyat bu iki insani en yaxin dosta cevirdi..ilk kelmeden bezense hec danismadan bir-birlerini basa dusurduler….muellim telebesine cox sey oyretmisdi .qizin heyata olan uzgunluyune bir son vermisdi..qiz evveller heyati bambasqa bir gozle gorurduse, indi onu taniyandan sonra heyat tam basqa olmusdu gozlerinde -isiqlanmisdı, gozellesmisdi….həyatda yaxsi dusunmekle yaxsi seylere varmagi oyretmisdi muellim ona…qiz onu tanidigina gore cox sevinirdi….bu dostluq ele mohkemlenmisdiki artiq muellim- telebe muracietinden cixmisdi ..oz telebesine yasca ondan cox kicik oldugu ucun “balaca” deye muraciet edirdi ,qiz da ona “mələk”deye muraciet edirdi ,cunki bir mələk kimi gəlmisdi omrune ve sen deyirdi cunki muelllim ozu bunu istemisdi və ona

“Sənə mən siz deyeremse ozume bizmi deyim
O böyük Tanrıya sen,bendesine siz mi deyim”(Baba Punhan) misalini getirmisdi…

belece gunler kecirdi..bir gun muellim qiza oz yazilarini gostermeye basladi qiz onlarin coxuyla tanis idi artiq bezisini ise hec gormemsidi ve maraqla oxumaga basladi..bu yazilarin icinde bir seir de var idi..ama bu seir kecmis yazilardan deyildi bu seir yeni idi ve qiza yazilmisdi..bir gule benzedilmisdi..qiz oxuyub sevinse dee oncelikle bu sevinci gizletdi..cunki evvelce icinde bir subhe duydu belke seir ona yazilmayib deye..ama ona yazilmisdi…….

gunler kecdi ve bir gun adi bir zarafat butun bu dosluga,bu semimiyete son qoydu..kicik ve lazimsiz bir şübhe…muellimin ureyindeki en kicik xirda bir subheni oz icinde gizledib boyutmesi ve qiza bunu zarafatyana soylemesi sebeb oldu herseye..qiz “sozü zarafatla deyerler “dedi tekce…….bu soz son soz oldu………

qiz yene muellim ucun gorunmez olmaga baslamisdi…yene dersler ondan sorusulmur ve yene her sey en basa qayitmisdi..muellimine siz dediyi o ilk gunlere qayitmisdi en maraqlsi da artiq muellim de ona siz deye mureciet edirdi ve her siz deyisindeki bu siz qizin ureyine bir xencer kimi saplanirdi….

qiz geceler yuxusuz qalir ,goy uzune baxirdi ve baxdigi goy uzunde -o ayda onu gormeye calisirdi…ilk gun -onsuz kecen ilk gun cox agir olmusdu ona ve hetta derse bele gelmemisdi…butun geceni aglayaraq kecirmis ve yuxuya getmisdi .sonra bir de onun adini sayiqlayaraq oz sesine ayilmisdi ve ayilar ayilmaz o son sozleri xatirlamisdi.”daha seni hecbir sozle narahat etmeyecem .sen de narahat etme.Allah komeyin olsun..”….bu sozleri xatirladiqca qiz goz yaslarina bogulurdu ..bedenini bir soyuq buruyurdu…sonra bir istilik gelirdi…ve qiz bu hadiseden sonra tam 5 gun qizmadan yanaraq xeste kecirdi…onu dusunurdu ,aglayirdi onun yazdigi seirin son misrasini xatirlayirdi..”Hec vaxt eyleme usyaniki teksen,bunu bil sen”…hicqiraqli bir aglamaq buruyurdu onu yene…sebebini anlaya bilmirdi bu qefil gedisin..gunahkar qalmisdi …cunki gunahi onda gorurdu onun özündən də çox inanib ,cox istediyi baglandigi insan…oz-ozunu qinayirdi men etdim deye..baxdigi hər yerdə onu gorurdu sanki …oz ozunə sual edirdi:-“Niyə mən baxdığım hər yerdə səni görürəm? niyə adicə ağaca,yarpağa,gülə baxıb səni görürəm?niyə səmaya baxıb səni görürəm?niyə ayın şöləsində sən görünürsən? niyə parlayan günəşdə sən varsan?niyə gecənin qaranlığında gözlərinin parıltısını görürəm? niyə mən güzgüyə baxanda səni görürəm?niyə gözlərimin içində görünürsən?mən niyə büsbütün sənəm? sən nə vaxt gəldinki xəbərim olmadan mən sən oldum? nə vaxt doğmalaşdın bu qədər mənə?bu doğmalıq niyədi niyə?bunu adı nədi axı nə? niyə mənim gözlərimin içindəsən ki baxdığım həryerdə səni görürəm? bəlkə mən kor olmuşam xəbərim yoxdu heçnəyi görmürəm,yalnız səni görürəm?gözlərimin önünə dikilən cansız bir şəkilsən bəlkə?niyə gözümün önündən getmirsən?niyə mən musiqilərə qulaq asa bilmirəm?niyə dinlədiyim hər musiqidə sənin səsini eşidirəm?bəlkə kar da olmuşam heçbir səsi eşitmirəm?..niyə sən hər yerdə varsan? niyə mən tək qalmaq istəyəndə məni yalnız buraxmırsan? niyə mən tək qala bilmirəm?niyə axı,nə vaxt axı doldun bu qədər beynimə kimən büsbütün sən oldum?..səndən tək bir ricam var:getmisənsə elə get ki gözlərim səni görməsin,qulaqlarım səsini eşitməsin…getmisənsə məndən də çıx get….beynimdən də çıx get,yuxularıma gəlmə..ayın üzündə görünmə,güzgüdə görünmə….get…MƏNİ YALNIZ BURAX….”…oz xəyalında onunla danışırdı belece….

ama kecen gunler fikirlerini deyismeye basladi sonra…ozunun gunahsiz oldugunu anladiqca qelbindeki hesreti qezeb evez etmeye basladi..defelerle gedib muelliminin qarşisina kecib ureyinden kecenleri-incikliklerini soylemek istedi…..ama bacarmadi..sonra ozunu toplayib geri dondu dersine..heyat yene onlari birlesdirdi ……veziyetin telebi onlari ne qeder birlesdirse de bu soyuqluq aradan getmedi ………ve artiq bu sizler bizlere ,onlara cevrilmisdi aralarinda…..bu hec vaxt bitmeyecek olan duygularin ve hec vaxt bitmeyecek olan bir soyuqlugun baslangici idi belke de ,ya belke de baslamamis olan bir munasibetin sonlugu idi….

qiz onu dusunerek sahile geldi…ve sahilde bir qayanin ustunde oturub onlu gunleri xatirladi..bu son xatirlayis idi..qerara gelmisdi … müelliminin onun gozlerinde gozellesdirdiyi bu dunyanin yalan dunyasi oldugunu anlamisdi …ve gercekler dunyasina geri donurdu…ve qelbinden kecen son cumleelri bir kagiza yazib denizin dalgalarina buraxdi.. menziline hec vaxt catmayacaq olan o sozleri..

səni çox sevirəm çox….səni düşünməkdən,səni anmaqdan,sozlərini düşünməkdən,səninçün ağlamaqdan,sənin sevdiyin musiqiləri dəfələrlə dinləməkdən,şəklində gözlərinə baxıb söhbət etməkdən,səni xəyalımda canlandirib xəyalimdaki sənlə danışmaqdan ,səni düşünüb gülməli sozlerini xatirlayib oz ozume gulmekden,səsini xatırlamaqdan,dinləməkdən….və səni sevməkdən bezməyəcək qədər səni çox sevirəm çox……və hətta sənin soyuqlugunda isinəcək qədər çox…..ama bunu sənə deməyəcək qədər çox..səndən gizlədəcək qədər çox…səni sənsiz sevəcək qədər çox…….

bu sozler ona ureyinin lap derinliyinden gelirdi ve indiyecen ozune bele belli olmayan ve belli oldugunda da sonuncu olaraq duyulan bu hissler adsiz hisserinin sahibine yazilan sozlerdi sadece…

 Niki Şems Nigari (N.N)…24.12.2017
www.kafiye.net