İnsan
 
 
İnsan ne çok zavallı bir o kadar da yüce
Güzellik ve kusurla ömrü geçer iç içe
İki kapılı handa sırrı ile cismani
Düşkünlünlüğü nefsine varlığıyla bilmece
 
 
Eğri ile doğruya duruşu farklı mahluk
Ters düşünce özüne hırstan sıklaşıp soluk
Dengede bedbaht, zebun, haşinliği hayvani
El ve fesat diliyle kan döker oluk oluk
 
 
Fıtratının gereği yapısındaki tarzla
Her türlü donanımla maddi manevi arzla
İlminin rahlesinde kulluğunda imani
Ebedi bir hayata yolcudur bir çok farzla
 
 
Gönlünde dolmaz asla vesvesenin kefesi
Yâr yolunda zayiyse hafiftir felsefesi
İçte benlik savaşı şeytandan da şeytani
Asli gayesi biter çoğalır hürafesi
 
 
Lâkin şaşma bu hale bitmez onun yarışı
Hayatı aguşlayıp kâinatı sarışı
Çaldığı kapılarda duruşuysa insani
Zulmetten selamete zengin olur varışı
 
 
Hüzünlü iklimleri hiçlikle seyredişi
Hoş sayarak şükrünü tatbikle neşredişi
Misk-i amber zerreyle dönüyorken ruhani
Lisanında yer almaz gayriye kahredişi
 
 
Nezahat YILDIZ KAYA
www.kafiye.net