HƏYAT İŞIĞI

Dünyanı tanımağa başladığı zamandan bircə arzusu var idi..”İşığı görmək”….O həyata gəldiyi gündən həyat işığından məhrum idi…Heç bir anlayışı yox idi ətrafdakılar haqda..insanın,heyvanların,təbiətin necə görünüşdə olduğunu,işığın nə olduğunu bilmirdi..Tək istəyi görə bilmək idi.. O atasini,anasini ətrafında olan tanıdıqlarını görərək tanımaq istəyirdi.. O oxumaq,hərfləri görə bilmək istəyirdi,o günəşi,ulduzları ayı görmək istəyirdi,haqqında eşıtdiyi dənizi görmək istəyirdi O özünü görmək istəyirdi……Həyat işıgından məhrum idi ,ama həyat eşqi onun qəlbində idi ..Elə bu eşqlə də o bir çox şeyə nail olmağı bacarmışdı…Oxuyub ali təhsil də alma bilmişdi….O səsi eşidirdi…O səslə təsəvvur edirdi..Heç anlayışı olmadıgı bir dunyani bestelediyi musiqilerde eks etdirirdi…..

O heç vaxt görmədiyi anasini görmədən itirdi,atasi dünyasini dəyişdi..Beləcə neçe tanimadan tanidiqlarini görmeden itirdi…Zaman keçirdi..Nə itirdikləri,nə yaşadıqları ,nə də görə bilmədikləri onun həyat eşqini tükədə bilmirdi…o musiqilər bəstələyir,qəzəbini,sevincini bu musiqilərdə təzahür etdirirdi….Sevirdi….Hec vaxt görmədiyi bir insana aşiq olmuşdu ..O insana ki onun gozlerindeki safliga aşiq idi..O insana ki o insan onu öz canindan da cox sevirdi…qiz onu gormemişdi, hec xeyalinda bele tesevvur ede bilmirdi ,çunki goruntunun ne oldugunu bele bilmirdi ..ama o sesi sevirdi..Oglanin ona olan mehebbetini,diqqetini,qaygisini sevirdi…Oğlansa onun bestelediyi musiqilere ,qizin daxili dunyasina,onun heyat eşqine aşiq idi..gözlərindəki o safliga aşiq idi ..o gozler ki dunyanin çirkinliklerini hec vaxt gormemişdi….Kim bilir belke de safligin sebebi ele bu idi…

Görməyən gozlerle yol getmeyi artiq verdiş etmisdi bu qiz ..İndiyecen sadece seslerle yolu kecmeyi bacarirdi…Heç vaxt yanılmamışdı indiyə qədər….İlk dəfə ,ilk dəfə yolu keçərkən qəfil gələn maşının zərbəsinə tuş gələcəkdi …Bu tale idi ya da əcəl…Ama onunçün gəlməmişdi bu əcəl….Onu canından çox sevən özünü ,onu xilas edəbilmək ugruna fəda edən heç vaxt görmədiyi o gənc üçün gəlmişdi…Qız heçnə anlaya bilmirdi..Ətrafda səslər eşidirdi..Ama nə oldugunu, nə baş verdiyini anlamirdi….Qaranliq dunyasi ve eşitdiyi sesler onu dehsete salmisdi…Qulaqlarini qapayib dizuste coke bildi tekce ..gozlerinden suzulen yaslarin bele sebebi melum deyildi ..İndiyecen sadece gozyaşlari ucun istifade etdiyi o gozlere indi herzamankinden cox ehtiyaci var idi…Ətrafinda esitdiyi seslerle derk ede bilmediyi bu anlasilmazliga son vere bilmekcun o gozlerin gore bilmesine cox ehtiyaci var idi…

Günlər keçməkdə davam edirdi..Həyat davam edirdi..amma qızın ürəyində sıxıntı var idi ..Onun gorməyən gozlerindeki parilti sönmusdu..Daha cox gozyasi var idi gozlerinde…Sevdiyi o sesi axtarirdi.. Onun harda oldugunu, hara getdiyini bilmirdi..Tekce hiss etdiyi onun yoxlugu idi…O onun muellimi idi ,musiqi mektebindeki ona ders kecen muellimi..İndi bu mektebe gelende etrafda picilti sesleri esidirdi..Sanki herkes ondan danisirdi ,ama ne danisdiqlarini, ne dediklerini anlaya bilmirdi….Sixintidan basqa ve yalnizliqdan basqa hec ne hiss ede bilmirdi…

Bir gun taniş oldugu refiqesi gelib ona şad xeber verdi…Xaricden bir goz hekiminin geldiyini ve pulsuz muayine etdiyini dedi..qiz sevindi ..Çox sevindi ..gormek indi onun herzamankinden daha cox arzuladigi bir sey idi..cunki o gorerse axtardigi o sevgilisini,gunlerdi xeber ala bilmədiyi sevgilisini tapa bileceyini dusunurdu…Bu arzuyla da hekimin yanina getdi..Ele bu gediş bes etdi ki ,o dunani gore bilsin,taniya bilsin…

Artiq həftələr keçmisdi..Qızın gozlerinden son emeliyat sargilari acilirdi..Qiz sevinirdi ..İşığı ,dunyani gore bileceyine sevinirdi..Sevdiyini gore bileceyine umid edirdi..sevdiyinin sevdiyi ozunun o saf gozlerinin nece gorunusdə oldugunu böyük bir maraqla gozleyirdi…Sarğı acildi…..Uzaqdan dumanli işıq hiss etdi evvelce ..Yavaş- yavaş aydinlasdi ……….

Gözlerini açdiginda ilk gorduyu ise onu dehsete saldi..Bu bir xeyaldi ya gercek?..bu zamanin geri donmesi idi yoxsa durdurulmasi?…palatada aciq unudulmus televizorda heftelerdi gundemde olan bu xeber tekrar gosterilirdi..Hemin sesler….Hemin an…….Qiz hec vaxt tanimadigi ozunu ilk defe ekranda gorur…Xilaskarini gorur..ama yene ne bas verdiyini anlamir..Sadece hemin o dehsetli sehneni bu defe gorerek yasayir…Ayna isteyir tibb bacisindan…Özune baxir ilk defe ..Əlini uzune vurur,gozune vurur ..Maraqla baxir ve sevdiyini sozleri qulaqlarinda canlanir…Gozlerine baxır o safligi tapmaga calisir….

Yene musiqi mektebine gelir..Bu defe indiyecen sadece qaranliq bir otaq kimi tesevvurunde olan o mektebin divarlarini,musiqi aletleriini gorur,not defterlerini gorur..ancaq divardaki o resm ve resmin qiragina cekilmis nazik qara parca diqqetini celb edir..Resmdeki onun ilk gozunu acdiginda ekranda gorduyu o hemin insan idi..Yene o dehsetli gun yadina dusur ..Artiq beynindeki suallara son qoymaq isteyir…Axi hemin gun ne bas vermisidi? O gunden sonra qelbine coken bu sixintinin , bu tənhaligin sebebi ne idi?…Bu vaxt yanindan kecen qizi saxlayib sual verir..”resmdeki kimdi”? Qiz sadə ve soyuqqanli qisa cvb verir “Bizim mektebin en yaxsi muellimi idi..kor bir qizi xilas ederken dunyasini deyisib”…Qizin eşitdiyi bu sozler ,gorduyu o sehne ve hemin o gun…Her sey suretle beyninden kecir….titreyir.. axi ne bas verir? titrek sesle” adi nedi o muellimin ?”- sorusur ve aldigi cvb onun basini firladir…Onun esqiyle gozlerini acdirmişdi ,onu görmekcun aşdırmişdi o gozleri ve ilk gorduyu de ele o olmusdu….

Qız sakitce yolla yerimeye baslayir ..Boyuk gerginlik icinde ,meyus ,ayaqlarinin onu omrunde bir defe sevdiyi o insanla getdiyi sahile aparir..getdiyi yolda ise gorduyu sehneler onu dunyadan iyrendirir…İnsanlarin bir birine reftarlari,yalqiz bir kuncde oturmus o qoca qari,ayaqyalın colde gezen uz gozu kir icinde olan o balaca usaq ve dunya vecine olmayan elinde telefon masindan dusub dükana girib bir nece araq butulkasi ile cixan o yekeqarin kisi, bir biriyle yolda boyukleri saymadan qolboyun olub gezen gencler ve daha gorduyu dunya heyati onun heyat esqini tukedir..gozel tesevvur etdiyi bu dunya nece çirkinmis…Özünə və dunyaya nifret edir..Kecen masinlara nifret edir ,baxdigi her masinda sevdiyinin qanli uzunu gorur…..Sahile gelir….Ses hemin sesdi..Denizin dagalarinin o sesi,kuleyin havada yaratdigi o ses..Ama bu defe gorerek duyur o sesleri..o gunu xatirlayir…batmaqda olan gunese baxir..Ətrafda sakitlik yaranib..Her kes yavaş-yavaş oz menziline cekilib…Gunesi ay ve ulduzlar evez edib…O ,aya baxir ..ilk defe baxdigi ayda dunya canlanir..Bu gun gordukleri ayda tezahur edir…”menim hesretle gormek istediyim dunya budurmu?bundanmi ibaret?” Yavaş- yavaş denize daxil olur..irelileyir…Gozlerine qeder suya batir….Bir ses esidir bu an..geriye donub baxdiginda biri onun elinden tutub işarət edir ..Onu denizden çıxarib sahile getirir…Yalniz baxişlar danisir…Dodaqlar terpenmir..baxişlardan ses çıxir:- ” men seni yaşamaq üçün xilas etdim”…..

Günəşin üstünə düşdüyü şəfəqlər onu oyadir..Ayaga qalxir….Guneş denizin arxasindan boylanir ve semada buludlarin ustune şefeqler sacir..Şefeqler denizin dalgalari uzərinde gozel bir aheng yaradir…Qiz bu gozəlliyə baxdqca valeh olur..İlahi, bu ne gozlellikdi..axşam qürub eden guneşin təəssürati onu gordukleri ve yasadiqlari ile beraber heyata kusdurmusdu…İndi guneş dogurdu ve sanki yeni bir heyat dogurdu…Xatirinde son olanlar canlanir..kim idi onu denizden çıxaran?Ya belke hec girmemisdi denizə? Belke bu sadece bir yuxu idi?..Titreyir..Qollari ile özünü qucaqlayir ve elinde paltarin nemliyini hiss edir..Teeccuble oz eynindeki yaş paltara, denize ,guneşe ve yuxuya getdiyi sahile baxir…Ətrafa baxir ..Gozleri onu xilas eden genci axtarir….O ise semalarda idi…..

Niki Şəms Nigari -Niki N-li….06.01.2017
www.kafiye.net