Masum Kalmadı

Belki herşeyimiz yoktu ama….
Masum bir kalbimiz vardı .
Henüz kararmamış ruhumuz bir pırlanta gibi…
Küçücük şeylerle nasilda mutlu olurduk….
Nerede bıraksak Her şeyi orada geri bulurduk…

Masumiyet sadece bebeklerde değildi. ..
Yediden yetmişe herkes doğaldı. ..
Herşeyde bir güzellik vardı. ..
Şimdi o günler mazide kaldı. ..

Bize sevgiyi saygıyı az la yetinmeyi!
tevazuyu edep hayayı öğrettiler …
Bu yüzden herseyi sevdik mutlu olmayi bilirdik…

Şimdi Masum çocuk bile kalmadı …
Belki birçok şeyimiz var ama .
Mutlu değiliz hiç birimiz …
Çünkü sevgiye açız …

Gitgide uzaklaşıyoruz insanlardan …
Yalnızlığı sever olmuşuz. ..
İçimizi kin nefretle doldurmuşuz …
Masumiyet sadece yüzümüzdeki ifadelerde kalmış…
İçimizdeki çocukta ölmüş..

Leman Gülbil
06/02/2003
www.kafiye.net