Öğretmenim

Ilk okul beşinci sınıftayken sınıfın en küçük
Öğrencisi bendim..Çünkü o zamanlar hep geç yazılırdı öğrenciler okula.. Ben zamanında gidenler arasındaydım ..Bu yüzden öğretmenim çok severdi beni.. Bir gün başımı okşadı ve okula devam edecek,misin.. Baban okutucakmı seni dedi! Ve ben hayır öğretmenim izin vermiyor dediğimde.. Yüzündeki ifade! çok şaşırtmıştı beni! gözlerinden yaşlar dökülüyordu!.. Bana dönüp şunu demişti tabi okutmazlar evde temizlik yaptıracaklardır yada, erkenden kocaya vereceklerdir. Çocuğun başarılı bir öğrenci olmasının ne önemi varki.. onlar için dedi.. ve ogün aynı üzüntüyü bende yaşamıştım öğretmenimle beraber dedikleri doğru çıkmıştı Okutmamisti babam ilk okulu bitirmiş.. Evde mahkum edilmiştim kaderime.
Yaşıtlarım orta okula giderken ..Ben onlara gıpta ile bakardım.. Kendimi odaya kapatıp abilerimin kitaplarını okurdum.. Yabancı dil kitapları da çok ilgimi çekerdi.. Resim yapardım şiir yazardım..
Saçlarımı onlar gibi iki örük örerdim.. Uçlarına lacivert kurdele bağlardım.. Okuldaymış gibi hissetmek için. Ve bu yarım kalmışlığın burukluğunu ..Hep içimde hissettim..Yıllar geçmesine rağmen ..Dışardan ortaokulu okumak istedim ..Sırf o sıraların kokusunu o sınavın heyecanını.. Ders çalışmanın hevesini yaşamak için..Her ne kadar o anki tadı vermesede ..içimde uhde kalan o zamanları yaşamak istedim ..daha sonra Lise kantini işlettim.. O atmosferi soludum yıllarca .. Okuyup hemşire olacaktım hayalimde.. olamadim ama onuda! yaptığım çeşitli mesleklerde.. Giydiğimiz kıyafetler hemşire kıyafeti gibiydi… Çocuklar hemşire sanırdı bizi O hevesimide öyle gidermiş oldum.. Ne yapalım bizimde bahtımız böyle imiş.. görmeği çok isterdim şimdi öğretmenimi son bir kez ellerini öpüp helalleşmek için bana okuma hevesini aşıladığı için okuyup hemşire olamadım ama en azından şair olmaya çalışıyorum diyebilmeyi isterdim minnettarlığımı ve şükranlarımı sunmak için son bir kez daha.. Sevgiler saygılar değerli 
Öğretmenim ( Nadir özkaynak) 

Leman Gülbil..
www.kafiye.net