şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
ANNEMDEN KİNAYE
Koşarken eteğinde dağın,
İncitti ayağını.
Yalnız tarlalarda büktü
Belini pamuğa.
Sanmayın bir lokma,
Islanan türküyü çizdi,
Bellediği toprağa.
Arıtmak istedi çakılları,
Belli ki bizi eledi.
Çakıllar ki; bizi bizden etti.
Kapattı dost meclisini.
Dayanamadı anam,
“Kurulsun” diye emir saldı.
Tez topladı bireyleri.
Yalnız o konuştu.
Sonra bir türkü;
“ Yiğit muhtaç olmuş kuru soğana,
Bilmem söylesem mi, söylemesem mi?”
Anladım anne, anladık.
Doyunca unuttuk…
Yalnız yaşanır sandık;
Yalnız doğduk diye.
Tez varalım anne,
Diyelim, yetişelim.
Bayrak açalım efendiye,
Susmadan haykıralım!
Baston yutmuş beylere….
2003
Elvan USUL
www.kafiye.net
Yorum Yapın