Gönülle Hasbihâl

Zaten kabuk tutmaz, kanayıp durur
Değme artık gönül, deşik yarama
Sancısı felaket, kalbime vurur
Neden yüklenirsin, bahtı karama

Sevdanın peşine takılıp gider
Gönül bahçesinde, kahdüsler biter
Dikenin üstüne eliyle iter
Gözleri nedense, bakar harama

Binlerce söz verip, yemini bozar
Sahra yeli gibi, savurup tozar
Konuşmaz dilleri, duydukça susar
Zekânın indinde, beyin tarama

Düşün bir kez anla, mantık yerine
İçinden çıkılmaz, inme derine
Bel bağla inanıp, umut ferine
Varsayım içinde, neden arama

Her derdin dermanı, kayıtsız kalmaz
Arayıp bulmazsan, kapını çalmaz
Gönül dergâhına, izinsiz dalmaz
Arz eylersen elbet , çare var ama

Değeri kaybedip, düşme gözünden
Medet bekler sevdan, korun közünden
Vazgeçme yeter ki, doğru özünden
Gümüşken dönersin, altın grama

Nesrin Önem
04 11 2017
Tekirdağ
www.kafiye.net