DAYAN GÖNLÜM

Rüzgarı ardıma alıp yanına koştum
Dilimden tatlı tatlı sözler çıktı coştum
Güzelim gözlerine bakınca vuruldum
Yollarımız ayrı yöne çıktı savruldum
Nasıl dayanabilirsen dayan be gönlüm

Gül yüzüne hasret kaldım göremez oldum
Çoşkun pınarlar gibiyken durgun su oldum
Aşkından mahallenin en delisi oldum
Dilimden söz çıkmaz konuşamaz oldum
Nasıl dayanabilirsen dayan be gönlüm

Geçmiyordu yanıma gelmediği bir gün
Gelemez oldun kalbime verildi sürgün
Evleniriz derken nasip olmadı düğün
Bursa’da duramamki gidiyorum bugün
Nasıl dayanabilirsen dayan be gönlüm

Dönmem asla bir daha yeşil bursa’ya
Gözümde yaş gerek yok ardıma bakmaya
Yemin ettim başka güzele bakmamaya
Mahkum ettim kendimi yalnız yaşamaya
Nasıl dayanabilirsen dayan be gönlüm

AYHAN KULA–
20.10.2017–CUMA—11.35
www.kafiye.net