Eğitim şehidimiz Şenay Aybüke Yalçın öğretmenin anısına…
Mekanı cennet olsun.
SON DERS

Henüz çok gençtim.
Yaşamak çok güzeldi.
Ben hayatımın baharında,
Bahar ise saçlarımda, avuçlarımda…
Ümitlerimi besliyordum,
Hayallerimin burçlarında.

Taşmak istiyordu,
İçimdeki ırmaklar.
Bir gün,
Koştum, koştum, koştum…
Öğrencilerimle buluştum.
Onlarla,
Yüreğimin diliyle konuştum.
İnanamıyordum;
Ben de öğretmen olmuştum…
Artık bir bahçem vardı,
Çiçeklerle dolu…
Gösterecektim onlara,
Karanlığın içindeki aydınlık yolu…
Ne yazık ki,
Bir kahpenin kurşunu,
Kapattı şimdi o yolu.

Artık tahtaya notaları yazamıyor ellerim. 
Müzik odam sessiz…
Kırıldı telleri gitarımın.
Mahzun bir notada takılıp kaldı bağlamam.
Bu son dersimizmiş çocuklar!
Sormayın artık bana hiçbir şey,
Anlatamam, anlatamam, anlatamam…

Ülkü Duysak
www.kafiye.net