YOKSUN

 
Takılıyor gözüm, gecenin oyluklarına. 
Çalkalanıyor dinginliği yalnızlığımın. 
Eşgalin çiziliyor dört duvara. 
Eşgalin , yığıyor üstüme üstüme, 
her bir harfi kalbin içine kazınmış aşkı. 
Bin yıl olmuş gibi görmeyeli yüzünü
Varlığının nafakası diyorum hayaline
Sarılıp sarıyor öpüp kokluyorum. 
Nasıl esiyor karanlık ? duyuyor musun..
Duyuyormusun ? Nasıl vurur insanı ?
Bir anda milyonlarca anı.
Ve bilir misin ?
Ne muazzam birsey özlemek seni!!
Koru olduğum ateşe şükre durduruyor beni.
Baktıkça bulduğuma dokunuyirum usul usul.
Gelmeyen sesinde kazılıyor tek cumlelik mezar.
Görüyormusun ?.
İçimi yangına yüzümü sana tutuyorum.
Giz içinde Giz oluyorsun
Tükenip kayboluyorum YOKSUN. ..

Fatma Gül Özcan
www.kafiye.net