BENİM HİKAYEM

Bir varmış bir yokmuş la başlamadı hikayem
Ben hep vardım

Kışın yaprağını dökmeyen bir çınar ağacıydım
Baharda cemre ilk bana düşerdi 
İlk ben de öterdi ağustos böceği
Kimsenin sevmediği
Ama inatla şarkısını söyleyen

Yaz geceleri bir ateş böceği
Işıl ışıl geceyi aydınlatan
Ilık bir meltem belki 
Hırçın bir imbat 
Dağların kokusunu denize taşıyan

Bir varmış bir yokmuş la başlamadı hikayem
Ben hep vardım
Ama sen görmedin
Viran bağlarda öten bir baykuşun sesiydim
Güz gelince göçemeyen leyleğin kanadı
Bir gülün dikeni
Menekşenin moruydum belki de

Kumsalda unutulmuş boş bir tahta masa
Ayağı kırılmış bir sandalye
Yarısı içilmiş bir bardak

Bir türküydüm belki
Kimsenin bilmediği
Yaylada çobanın çaldığı
Nöbette askerin ıslıkla söylediği

Bir resimdim belki
Ressamın bir türlü bitiremediği
Renkleri solmuş
Biraz mavi, biraz gri

Bir gülüştüm çocukların yüzünde
Biraz umut yaşlıların gözünde
Çok sevgiydim
Sevmeyi bilen yüreklerde

Bir varmış bir yokmuş la başlamadı hikayem
Ben hep vardım
Ben hep sevdim
Ben
Hep
Türkü söylerdim
Ben 
Hep
Şiir yazardım

Ayşe Sönmez Bulut – ANTALYA
www.kafiye.net