VURGUNUM BEN SANA 

Bir çığın düşmesi sese bağlıdır 
Koptum, davet eden sese vurgunum! 
Döndüm döndüm… Çılgın gönlüm dağlıdır 
Sana kavuştuğum için durgunum 
Vurgunum ben sana, hâlâ vurgunum!

Ya acımasızca itmişim seni 
Ya da paramparça etmişim seni! .. 
Ne zaman bırakıp gitmişim seni? 
Arkandan koştuğum için yorgunum 
Vurgunum ben sana, hâlâ vurgunum!

Çığın kalbi vardı, sıcaklığı da… 
Hücre hücre farklı berraklığı da… 
Beyazda gizlenen ufaklığı da… 
Fark edemediğin için dargınım 
Vurgunum ben sana, hâlâ vurgunum!

Büyüyerek, ezip geçtim, her yeri! .. 
Uzaklaşmasaydın, gelseydin beri! .. 
Bir ceset olarak girdin içeri 
Hem mezarın oldum, hem de sorgunum 
Vurgunum ben sana, hâlâ vurgunum!

Onur BİLGE
www.kafiye.net