Güvercin 

O meşhur meydanındayım kentin…

Heykelin altında güvercin yağması
Arada kargalar, serçeler
ve çirkin yüzlerinde dudakları
Çifte kumruların.

Karanfil satan yaşlı adam
Somun ekmek ve çayla 
Karın doyuran
Boyacı çocuğa
Issızca bakarken…

ve hep bir yere geç kalmış insanlar
sesinin yankısında koşuşturan
Hanımellerinin mor buğusunda
Güneş görmeden üstelik.
İs kokarken… 

Sabırsız kornalar sarı lambada
Arada lacivert adamlar
Yaşlı hanımlar
Bitmeyen insan sesi
Ne konuşup dururlar… 

ve tanıklar koro halinde
Uykuda bir nefes gibi
Kabusun ötesinde
‘BİZ’ e kanmak; 

O meşhur meydanında kentin…; 

Güvercin kovalayan çocuk
Hiç yakalamak istememiştir.
Farkındadır,hayattır adı;
Dokun(a)madan.
Gidişini izlemiştir.

Fatih ÜNVER
www.kafiye.net