BİTMİYOR

Yayıldı ömrüme dertler çileler
Çoban oldum sürüm benden gitmiyor
Mesken tuttum dağı taşı Eren’ler
Sis tutmuş şafağım boran bitmiyor

Hayal mi rüyamı kabusmu derken 
Ömrümden ölüme açıldı yelken
Beni sevenlere veda ederken 
His tutmuş gönülde hutbe bitmiyor

Vakitsiz ecelin tartısındayım
Amelsiz defterin korkusundayım
Umutsuz hayatın uykusundayım
İs tutmuş ciğerde sızı bitmiyor

Bahar’a gücendim kışıma küstüm 
Bir Mutlu gün ile dolmadı testim 
Riyakar kalplerle selamı kestim
Pas tutmuş dünyanın yası bitmiyor

Burçak Karataş
www.kafiye.net