Karanlığın Saadetinden

Karanlığın saadetinden, mahçuplastı gece.
Tazelendi lekesi utancin.
Aşkın sahiciliginden paramparça oldu aynalar.
Bulut yıkadı güz gülüşlü yüzümü.
İcre bir yolculuk da simdi bahar tadı mevsim.
Çekildi canı bozdağ da badem çiçeklerinin.
Vedaya durdu yaprak.
Kayboldu akşamın kızıl güneşi.
Ay sessiz .
Düştü gölgem yanıbaşıma.
Kelebeğin ömrü kadarmış yaşamak.
sen ve benden biz kaldık geriye
Bir de,
Cemresini bekleyen toprak..

Fatma Gül Özcan
www.kafiye.net