SAR BENİ TOPRAK GİBİ

Yola çıkan güneşin işrak-i nefesinde
Koy başını göğsüme fecrin doğması yakın
Hakkımıza yazılan hükmün arefesinde
Ödenen bedelleri unutmayalım sakın

Bir kerecik ne olur ! Ayan açık sarf eyle
Gayret et ki çömelsin ayrılık endişesi
Rağbetin dil üstünde , bir kelam bir harf eyle
Ecr’e verilsin pâye ufka düşsün neşesi

Değer mi bekleyişe kapanırken bir devir ?
Ertelenmiş vuslatın kıymetini bilelim
Giderken selameti kapıdan geri çevir
Sürgündeki seferden imtihanı silelim

Uzadı mesafeler hedefimiz varışı
Umut tüketmeyelim sınırın berisinde
Gökler çıkarır O’na, an’daki yakarışı
Kimbilir tecellisi adresin gerisinde

Basireti yık düşür kopart at sillesinde
Dök dilinden dertleri belki bir derman olur
Vardır elbet manâsı ” Varîs “! vesilesinde
Korkunu yükseltirsen önünde harman olur

Tereddüte mahal yok sar beni toprak gibi
Hazanın soğuğunda ayrılığa vakit var
Dökmeden ruhumuzu kuruyan yaprak gibi
Kefenin biçilirken yaşananlar ömre kâr.

Nezahat YILDIZ KAYA 
4 EYLL’11
www.kafiye.net