NE HAKKIN VAR

Yazdıgım her siirde biraz ben,
Biraz sen ,
Biraz biz variz..
Yazdıkça yazarız,
Geçmişimizi, yaşananları,
Yürek yaralarını
Kalemlerimizle kazarız.
*
Bugün yine karanlıklar içindeyim,
Kaplamış gökyüzünü bulutlar
Güneşimi çalmışlar,
Soğuğa salmışlar,
Mevsimler mi değişti,
Ben mi üşüdüm,
*
Yüreğim çağladı, aşka düşeli.
Üşüyor gidişinle,
Bak gönlüm nasıl da kırık,
Hıçkırıklar boğazımda düğüm düğüm,
Umutlarım heybemde saklı kaldı,
Gel gitler yaşatma artık,
Beni üzmeye ne hakkın var.? 
*
Oysa geleceğe dair ne güzel hayallerimiz vardı,
Sevgiyi kucak kucak veriyorken sana,
Ne vaadler ediyordun bana,
Yüzseksen derece birden dönüşün neden?
Gerçek değilmiydi seviyorum deyişin.
Yoksa zaman mı değişti?
Gül verirken dikenini batırıyon,
Söyle sevgili söyle,
Beni üzmeyi kendine hak mı sanıyorsun.
Ne hakkın var beni üzmeye,
Ne hakkın var.

10.03.2016 – Melek DÖNMEZ
İST.
www.kafiye.net