BU GÖNÜL SENİ ARAR

Yağmur olup yağarak karış gözyaşlarıma
Ne olur arada bir çıkıp gel düşlerime
Aklım fikrim ermedi bu gönül işlerine
Geleceksen çıkıp gel tükenmeden sonbahar
Dönülmeze gitsende bu gönül seni arar

Ola dönersin diye umutla bekliyorum
Günü haftayı ayı yıllara ekliyorum
Pencerene bakıyor kapını yokluyorum
Sen yoksun ya yanımda gönül hanem tarumar
Seni senden habersiz düşlesem neye yarar

Yüreğim haykırıyor ses ver artık sesime
Yokluğun dar geliyor şu gönül kafesime
Ölüyorum derdinden yetiş son nefesime
Son bir kere göreyim dağıma inmeden kar
Belkide son şansımız bu son hazan sonbahar

Bir mucize olsa da seni bana getirse
Yılların özlemini bir çırpıda bitirse
Bu kederli başımı dizlerine yatırsa
Birgün seni bağrına canımsın diye sarar
Ağaran saçlarını sevip koklayıp tarar.

Birgün Tekin
www.kafiye.net