SAKIN GÖZÜKMESİN GÖZÜME

Gözyaşlarım yağmurlar gibi akarken kaldırımlara,
Sen kim bilir hangi elin avuçlarında.
Haykırsam geri gelmeyeceğin,

Apaçık ortada olsa da,
Hep kafatasımın içinde
Kelimeler sarf ettim vicdansızlığına.
Belli ki suç bendeydi,
Suç; işlediğim aşk çemberiydi zamanında.
Nasıl ki bir rüyanın ortasında,
Mutluluktan gökyüzüne
Sığmayanlar gibi sarhoş olsam da,
Ardından bir kâbusla
Gerçeğe uyandım yaşanacak olan acıyla.
Yaşanılan ve kanılan ‘O’,
Rüyayla başlayıp kâbusla bitti sonunda…

Şimdi acı kapladı kanayan yaramı,
Kabuk bağladı anılar,
Unutuldu sanılan yaşananlar

Hep bir köşede yüreği dürtmekte…
Geri gelse de buzlandı kalbim…
Paramparça olan ellerim

Şimdi onarılmaya başlandı…

Ve O…
Sakın gözükmesin gözüme,
Göz menzilime girdiği andan itibaren,
Yıldırım düşer bu kalbe…

Mine POLAT
www.kafiye.net