Mektubundan Çıkan

Sene 1972 eşim ben ve birde 3 yaşındaki kızım İç Anadolu’nun ücra bir köyünde yaşıyorduk. Köyümüzde ne elektrik ne su hiç bir şey yoktu. Suyu çeşmelerden taşır gaz lambasında otururduk. İletişim hiç yoktu. Ne televizyon, ne telefon. Sadece küçük bir pilli radyomuz vardı. O zamanın Nezahat Bayramları , Nuri Sesi güzelleri, Semahat Özdemir sesleri Yıldız Ayhanları, Bedia Akartürkleri dinlerdik. Bu sanatçıların benim için ayrı bir yerleri vardı ve aynı yıl eşim Almanya’ya çalışmaya gitti 6 ay falan oldu.

 Eşimden ilk defa ayrılmıştım. Ben ve kızım eşimi çok özlemiştik. İletişim araçları olmadığı içinde sadece mektupla görüşüyorduk. 10-15 günde bir köye postacı gelir, mektup götürüp getirirdi. Çocukları askerde olan anneler, yavuklusu olan kızlar ve ben postacıyı dört gözle beklerdik. 1 gün mektubum geldi postacıdan aldım mektubu açtım. İçinden eşimin resmi çıktı. Almanya’da bir parkta çiçeklerin içinde bir tane boy resmi çektirmiş. Kızım ve benim özlemlerimi gidersin diye zarfın içine koymuştu. Bende resmi aldım o anda içimden şu kelimeler döküldü;

İŞTE O RESMİN

Postacı elime bir mektup verdi
O an için üzüntümü giderdi
Sen her şeyinle önüme serdi
Mektubundan çıkan işte o resmin

Etrafını sarmış türlü çiçekler
Resmini değil de yar seni bekler
Benim hasretime bin hasret ekler
Gözlerime bakan işte o resmin

Gözlerin berrak su dudağın baldı
Bakışın aklımı başımdan aldı
Belki saatlerce elimde kaldı
Beni kalpten yakan işte o resmin

Ertesi gün mektubu daha göndermemiştim. Evimin bahçesinde bir kaç tane güller vardı. Baktım ki bahçede dolaşırken bir kırmızı gül açmış. Kıyamayarak o gülü kopardım. Bende eşime o gülü zarfın içine koyup göndermeyi düşündüm. Onu bir kitabın arasına koyup iyice incelttim o gül içinde bir şiir yazayım dedim. Bende o güle şu şiirleri yazdım.

KIRMIZI GÜL

İşte kalbim bu kırmızı gül gibi
Kıpkırmızı alev alev yanıyor
Coşuyorum sevdalı bülbül gibi
Beni gören herkes deli sanıyor

Bir gül dalı olsam bahçende senin
Tek tamurcağıma değmese elin
Gelipte bir görsen kalbimi benim
Sanki bunun rengi gibi kanıyor


Zarfımı alda aç hemen merakla
İçindeki solmuş gülümü kokla
Yıllarca aşkımı içinde sakla
Yoksa onu başkası mı alıyor


Gül için bülbülün ömrü hedermiş
Güller hep dikenle bile bitermiş

Kırmızı gül aşk itirafe derm
Sana alev alev aşkım varıyor

Ertesi gün yazdığım mektubun içine bu şiiride koyup postacıya verdim.

Mevlüde Öncü Temizsoy/Kayseri
www.kafiye.net