Xocalım Havar Çekir.

Xocalımın mansıraya alındığı
Milletimin
Heyvan kimi ovlandığı 
Liyme liyme doğrandığı
ölüm kokan
O gece, kanlı gece, sirli gece.
5 yaşında körpe bala
İtgin düşür o demde.
Ayaq yalın , baş açık
Meşenin ortasında
Soyuk kar üzerinde.
Korkusundan büzüşür
Karanlığın içinde.
Birden
Bir ses gelir yakından
Tez kaldırır başını
Kurtarıcı hesap edir ( sanıp) 
Donmuş, titrek sesiyle
Hıçkırarak
Dökür o göz yaşını.
” Emi” ” emi” ben burdayım
Kollukların arasında
Kömek ele kurtar meni
Anama apar meni.
Azğın dğa sağa baxır, sola baxır
Kol kosların arasında
soyukdan titreyen
Küçücük bir kız tapır!
Uşak elini uzatır
” Emmi” nolar kurtar beni
Evime apar beni.!
Kan bürüyür ermeninin gözünü
Brakmayır bitirsin, 
körpe uşak sözünü
Yapışarak saçından,, sürüyür körpe kızı
Çırpır ağaca, taşa

Kırır kolun,dizini

 Bes neden duyulmayır
Mesumların nalesi.
Kesilen başların sesi
Doğulmamış neşterlenen
ana betninde körpesi.
Diri diri parçalanan, derileri soyulan
Ac itlere yem olan
Guzğun ateşlerde yanan
Duyulmayır nedense
Eli yalın halkımın
Çaresiz inlemesi , çaresizlik sesi
O soy grım gecesi

Hocalım havar çekir .

 

Zeyneb Nahçıvanlı
www.kafiye.net